Page 58 - JULIO

Entre música que acompaña os meus sentidos, entre 6
soños e anhelos que están por cumprirse... entre
bicos que xa desexan ser repartidos en todo o teu ser
e entre os meus brazos que se cansan de non poder

abrazarche máis que unha almofada... que non se
compara cos teus brazos...

Hoxe estoume dando conta que che cielo en exceso...
que se decidín namorarme de ti é porque así foi o
destino, non penso modificalo...

Para que? O teu amor é o máis sublime da miña vida,
como poder calar o e así poder deixar o insomnio ao
carón e pasar máis dunha noite... na túa compañía...
e descubrindo máis e máis cousas de ti...

Estráñoche demasiado... si, demasiado... e aínda

falta tempo para vernos, xa non podo... non podo
estar a che estrañar... non quero estrañarche... só
quero amarche, é o único que quero, non pido nada
máis.

Unha vez máis o frío... queda preto de min e non hai
modo de apartalo... Así que me vou facéndome á idea

de que ti estás aquí, a ver se así entre soños
véxoche... e síntoche como fai un intre...

É raro, pero así é, síntoche aquí moi preto de min...
que ata che podo respirar...

Será que che cielo demasiado?

Non, amor... nunca é demasiado.

Cando se trata de ti todo é pouco...

E iso porque ámoche tanto que só serei feliz cando
esteas xunto a min.

Ámoche, estráñoche...

Carta namorada

Esta noite deiteime pensando canto che cielo amor, e
nin as palabras nin os soños foron suficientes para
expresar ese amor que día a día alaga o meu ser.