Page 61 - JULIO

Foi na primavera o meu amor, na primavera cando entre 9
os teus brazos sentín que esa distancia que nos
dividía quedaba no esquecemento.

Hoxe escríboche esta carta porque de novo estamos

distantes, ti en Ferrol, eu en Xávea, pero aínda
cando esteamos afastados sentimos unidos a través do
teléfono que cada noite me trae a túa presenza, os
teus bicos, o teu amor...

Amor extenso que nin os miles de quilómetros

apagarán, nin o mesmo océano que nos divide fará que
se termine o meu amor por ti.

A miña vida, o meu eterno amor, xa coñecín o teu
rostro, palpeino, os meus beizos xa sentiron a calor
dos teus e me embriagaste os sentidos coas túas tenras

caricias.

As mesmas que aínda levo como tatuaxes na miña pel,
bicos compartidos que levo presente e que como
vendaval cubriron o meu corpo neses momentos de
felicidade cando chegaches a min sen importarche máis

nada que este amor sentido entre os dous.

Quero que nesta carta quede impreso cada un dos meus
bicos, cada unha das miñas caricias, e todos os meus
suspiros que ao abrilos escaparán para penetrarse na
túa alma.

É a nosa primavera amor, símbolo deste amor tan grande
que a través da distancia fixo que che atopase e
amáseche.

Foi cando os meus ollos perdéronse nos teus e
entregámonos de maneira total ata facer realidade o

noso fermoso soño... o soño de atoparnos, de amarnos,
ese soño de amor convertido nunha doce realidade
nesta mesma data en que naceu o noso amor....

nosa fermosa primavera!

A vida é bela porque nos amamos.