Page 59 - JULIO

Como negar que che cielo?, como sacarche da miña 7
mente e do meu corazón, se o único que me fai existir
es ti?

E é que tan só coa túa mirada eu sinto que podo voar,

e comigo quéroche levar tan alto... tan lonxe... para
buscar un mundo ideal onde sós e xuntos os dous
fagamos os nosos soños realidade. Convertíchesche no
aire que respiro, na luz que a miña vida ilumina, na
canción que quero cantar, es o meu soño, es a miña

ilusión, si, o único que me fai existir es ti.

Hoxe a madrugada descubriume como sempre, pensando
en ti escribindo unha canción de amor que o vento
levará ata ti para así alegrar o teu espertar. Es o
arcoíris que pinta o meu ceo, a rosa que perfuma a

miña alma, a doce voz da miña guitarra, a sutil choiva
de abril se o único que me fai existir.

Permíteme levarche ata o ceo e no meu castelo de
nubes bailar sen que nada nin ninguén nos poida
separar onde as gaivotas xúntense co sol e busquen o

ocaso da túa mirada para vivir sempre nesta serenata
de amor... Porque para ti son os meus versos, para
ti escríboos.

Porque ti encerras ceo, as estrelas e o sol. Para ti,
os meus cantares, pois para ti eu vivo, mergullada

nas augas, da túa límpido amor. Para ti, os meus
poemas, nocturnales.

Para ti, a esperanza, que predomina en min. Para ti,
as miñas caricias, cal alegres fillos, que adoitan
florecer, cando termina outubro. Para ti, todo

aquilo, que respire beleza, endulzado con meles, cal
o nome de Deus.

Para ti, son os meus bicos, para ti a miña pureza,
enxalzando con eles, esta canción de amor! O amor que
agora sinto é inmenso, é suave, é morno, é doce, é a

morna calor dos teus bicos, é a dozura das túas
palabras.