Page 944 - JULIO

Nin tempo nin distancias, non existe máis nada que este amor que excede
18
todos os límites e as distancias, porque non existe máis nada que ti e eu.

(Ti fasme amarche cada día máis)

Sempre teu… sempre miña… sempre noso.

Desde o meu recuncho para ti.

NON SABES CANTO CHE CIELO

Ti dis que me cielas, e ben sabido téñoo. Estou seguro diso porque xa mo
demostraches.

Tamén dis saber que che cielo, que tamén cho demostrei. Pero, sabes en
realidade… canto ámoche, o meu amor? Sabes o que sinto cando non

pódoche ver? Sabes o que me doe o non terche ao meu lado? Sabes o que
é pasar o día sen que me digas ámoche? Sabes o que é chorar de tanto
amarche?

Non sabes canto che cielo, como o teu sorriso me enche de luz e faime
esquecer os problemas… faime aliviar as penas.

Como o ver o teu rostro faime tan feliz, Como admirar os teus ollos, o teu
cabelo, e poder dicirche o fermosa que es…

Como o escoitar a túa voz acóugame, como motiva a miña alma…

Como se estremece o meu corazón cando me dis “ámoche”, e quédome calado,
en silencio, sen dicir un chío algunha, incapaz de dicirche o que sente o meu
corazón.

Pero con mirar os meus ollos podes saber o que sinto, pois eles tamén
ámanche e dincho por min.

Como poder explicarche, como facercho saber, ¡cando non existen palabras

para poderche dicir…

Non sabes canto che cielo!

A miña Esposa, a miña Amiga e o meu Amante, sempre teu, sempre miña,
sempre noso. Ámoche o meu Begoña.

(Ti fasme amarche cada día máis)

Sempre teu… sempre miña… sempre noso.

Desde o meu recuncho para ti.