Page 941 - JULIO

subindo e baixando sobre a miña pel, cando bicas o meu corpo sediento que
15
che comprace na entrega…

Ven, amor, escoita o meu latexar, sente a miña necesidade de ti, pecha os

ollos e bébeme así… Son teu, teu ata o fin, teu ata o meu último alento.

A miña Esposa, a miña Amiga e o meu Amante, sempre teu, sempre miña,
sempre noso. Ámoche o meu Begoña.

O meu amor:

Un día calquera comecei facer cartas, esas cartas que parecen eternas, esas
palabras que falan de nós, de ti e de min.

Fóra chove e esta estación non se parece a ningunha anterior, é distinta

porque agora estás ti, sempre ti.

Xa non me fago preguntas, só é auga que borrará as distancias que nos
separan, o noso universo de súpeto escurécese, pero non logra borrar a túa

presenza, sempre buscareiche, sempre seremos máis que dous tolos
namorados.

O amor fixo o seu niño no meu espazo, estaba preparada, facía moito que

esperaba a túa chegada.

Hoxe as estrelas teñen outro brillo, hoxe todo é diferente, o teu amor chega
en todas as formas cósmicas do espazo, hoxe cando todos poden pensar que
só escribo tolas letras para ti, pero sei que ti esperas, e eu desexo con todo

o meu corazón que leas estas letras.

Escóitame a min, nesta carta, estou en cada frase, en cada liña, agora cielo
cada mes, cada verán que chega sempre co teu nome.

Chegarás para non estrañarche tanto, para non volver voar ás apalpadelas
pola vida. Sempre parece ser a primeira carta de amor a que che chega
pola mañá cando nos estrañamos tanto pola noite, sempre parece ser a
primeira, ti es unha musa constante pero non inclemente, e esta vez é un

mes ás cegas, a choiva fixo unha pausa, cedeu o seu lugar ao silencio. Volvemos
escoitarnos cada cal, desde un recuncho distante, desde un recuncho
distinto, porque as necesitamos como auga para unha estraña sede, volvemos

escoitar cada cal ao unísono estas dúas palabras: Ámoche.

Si, porque é así, e quen se queren desta forma é destino estar xuntos,
lembra que prometemos.