Page 936 - JULIO

Non hai présa precioso amor, cada noite alimentas a miña paixón cando
10
alborotas os meus sentidos ao ver o teu rostro con amor.

Eu necesítoche e aínda que che toquei en soños, se esperarche o tempo

requirido para facerche unha realidade amor eterno.

Non hai présa, pois o meu amor é sincero, é a mellor vivencia que o ceo pon
nas miñas mans.

Como todo non pode ser perfecto, haberá obstáculos que se atravesen como
camiños, pero eu enténdoo, será a proba para darlle fortaleza a este amor
noso.

A miña vida son como a bolboreta libre como o vento aferrado a esta terra

que me dá o sustento e se un día hei de voar será para caer entre os teus
brazos.

Non hai présa e así o sinto, hei de amarche toda unha vida se ti lévasme no

teu corpo arrugadita no teu corazón para encherche a vida de contento.

Cada día o amor é novo, con soños diferentes que renovan o noso alento, con
novas ilusións por vivir o noso e novas sensacións de desexarnos por
completo.

Ámoche, é o primeiro que che digo mentres déixoche un bico, míroche e non
téñoche, pero aquí neste corazón algo me dá un envorco: es ti que che
acomodas para dicirme, aquí estou de novo!

Viaxas polo meu sangue, a miña fibra e os meus ósos, es a esencia que á miña

vida dá sustento.

Adóroche e son feliz así, xa non hai présa porque alimento este desexo de
poder bicarche, con tenrura a paso lento, de arroxarme entre os teus

brazos, de rozar a túa pel e fundirme de pracer entre o teu corpo.

O meu gran amor, aquí déixoche os meus bicos.

Amareiche por sempre. O teu amor.

ES O meu TODO, A miña VIDA

Como dicirche que che cielo, como gritar ao catro ventos que che cielo que
ti es o meu amor verdadeiro que desde que vinche a miña alma é túa que a
soidade da miña afastouse que chegou contigo a felicidade que es un anxo

do ceo que na miña mente sempre estás.