Page 933 - JULIO
P. 933

Custoume un pouco sentarme a escribir esta carta, xa sabes porqué estou
                                                                                                              7
                  tranquilo, centrado, resolto, firme, esperaba un momento así para dicirche...

                  tantas cousas a miña vida!

                  Fiar as frases, as palabras cando teño tanto no meu corazón... é moi difícil
                  amor, tratarei de facelo, porque sinto que xa estalou a miña vida.

                  Xuntos construímos un mundo marabilloso, onde só entran dous habitantes,

                  e eses somos nós, comunicándonos, escribíndonos, deixando os nosos pedacitos
                  de alma en cada encontro, en cada cita, en cada segredo... en cada mostra
                  de amor.

                  Guiáchesme  polo  camiño  do  amor  verdadeiro,  tomáchesme  da  man  e

                  leváchesme a coñecer un horizonte moi afastado para min, pero que contigo
                  á beira se fixo próximo, querido, admirado, sentido.

                  Mostráchesme, o meu ceo, que o amor é o mellor que existe, e compartilo é

                  aínda máis marabilloso, achegándose á perfección, chegando a converterse
                  no máis sublime que coñecín.

                  Contigo  comprendín  tantas  cousas,  amor!...  como  que  no  amor  non  só  hai
                  entrega, senón que tamén se recibe, e eu iso non o sabía, ti entregáchesme

                  a  túa  alma,  o  teu  corazón,  a  túa  dozura  infinita,  a  túa  bondade,  e  eu
                  aprendín a recibir e a atesourar no meu interior este agasallo divino que
                  me deches e dásme día a día.


                  Como expresarche os meus sentimentos de reciprocidad, de total felicidade
                  e algarabía ao saberche o meu amado, o meu gran amor, o meu namorado
                  eterno...

                  Como abrazarche aínda máis forte, bicarche aínda máis apaixonadamente,

                  amarche aínda máis intensamente... como demostrarche que es a esencia da
                  miña vida... como... como!

                  Somos personaxes dunha historia que se escribiu a punta de tesón, de forza,

                  de total entrega, de amor sen límites, nin medida, nin espazo, sen tempo,
                  sen dimensión, pero con total razón e certeza da mutua comprensión e a
                  mutua paixón.


                  Déixoche a miña carta estampada con pluma de ouro, con man de muller
                  namorada, e perfumada  cos teus mimos e caricias arrebatadoras,  únicas,
                  desexadas pola miña ser enteiro, quedándome por dicirche ceo meu... que
                  por ti... que por ti... EU MORRO!!
   928   929   930   931   932   933   934   935   936   937   938