Page 929 - JULIO

Es a luz que ilumina o meu camiño. 3

O meu amor:

Es todo o que soñei, es a luz que máis aló das estrelas ilumina o meu camiño,
es a miña paz, a miña calma e o silencio que me dá forzas para seguir
adiante.

Sempre necesito as túas palabras, as túas “ámoche” e todo canto veña de
ti, pois ti vives dentro de min, no meu corazón e en cada un dos meus
pensamentos… tanto así que xuntos creamos soños.

Eu sempre síntoche preto, presíntoche, estás en cada recuncho do meu

corpo, e no meu cuarto vives ti.

Todas as palabras do mundo non serían suficientes para expresarche o moito
que che cielo.

Pecha os teus ollos e sente o vento que fala de nós, a brisa sobre as árbores
trae un son de amor.

A lúa que brilla máis que nunca, fala dun día non moi afastado no que ao fin
esteamos xuntos.

É unha linguaxe que só poden apreciar os amores máis auténticos como o
noso, é un idioma rodeado de estrelas.

Abre o teu corazón e a túa mente, escoita as voces dos nosos corazóns que
se aman, dan esperanza, non poden calar e gritan a todos os ventos o nome

do seu amor…

E despois, á noite chégalles un agradable e amable silencio que nos fai durmir
tranquilos sabéndonos moi amados…

No ceo albíscase un “estráñoche”, é o noso.

Podes velo nese ceo que non é nin moi azul nin moi escuro, un ceo que para
nós se abre cada noite e día.

A lúa, o sol, os silencios e todas as voces se confabulan para facer que

sintamos preto e as distancias non nos doian tanto.

Eu sigo aquí coas miñas cartas e letras que buscan reafirmarche de que
nada cambia en min, todo segue igual, todas as esperanzas están e todos os
nosos soños seguen adiante…