Page 942 - JULIO
P. 942
-Ámoche, es o primeiro e o último dos meus días-
16
A miña Esposa, a miña Amiga e o meu Amante, sempre teu, sempre miña,
sempre noso. Ámoche o meu Begoña.
Nada nin ninguén che arrincará de min
Ola amor,
Estas letras son para ti:
Ninguén che arrincará dos meus pensamentos, O sol deixará de sorrirlle, a
unha tarde de ardente verán. As flores deixarán de brotar na primavera
e non darán o seu afeito perfume, nos xardíns e nos campos.
Talvez o océano perda o seu azul verdor, ao observalo á distancia, pero eu
xamais sacareiche dos meus pensamentos.
E pasearasche triunfante na miña memoria. Nada fará cambiar a miña forma
de amarche.
Quizá nunca toques as miñas mans, nin acariñes os meus cabelos nunha noite
que convide a unha intimidade delirante, máis a miña alma travesará
fronteiras, e estará alí xunto a ti para amarche.
Amareiche ata o amencer, ata deixarche extenuada, chea do meu amor, das
miñas caricias e os meus bicos e chorarei de emoción ao sentirche soamente
miña.
Permanecerei sempre ao teu lado.
Estarei nas túas noites tristes, no murmuro do vento polas tardes, cando
creas que a noite chegou e todo sexa escuro para ti, estarei nunha estrela,
alumando o teu destino para que poidas seguir o teu camiño.
Clamarei a Deus para que sexas feliz, aínda que non sexa ao meu lado e
cando ao final atopases con quen compartir a túa vida, retirareime en forma
silenciosa.
E cando de cando en vez queiras lembrarme, atoparasme no rocío suave
dunha rosa, ou nunha pinga de choiva nunha tarde calquera, ou talvez no
sorriso dunha parella de namorados.
Ámoche tanto…
O teu amor que moito che estraña... e ámache.