Page 954 - JULIO
P. 954
Chegarás para non estrañarche tanto, para non volver voar ás apalpadelas
8
pola vida. Sempre parece ser a primeira carta de amor a que che chega
pola mañá cando nos estrañamos tanto pola noite, sempre parece ser a
primeira, ti es unha musa constante pero non inclemente, e esta vez é un
mes ás cegas, a choiva fixo unha pausa, cedeu o seu lugar ao silencio. Volvemos
escoitarnos cada cal, desde un recuncho distante, desde un recuncho
distinto, porque as necesitamos como auga para unha estraña sede, volvemos
escoitar cada cal ao un ísono estas dúas palabras: Ámoche.
í,
Si, porque é as e quen se queren desta forma é destino estar xuntos,
lembra que prometemos.
-Ámoche, es o primeiro e o último dos meus d ías-
A miña Esposa, a miña Amiga e o meu Amante, sempre teu, sempre miña,
sempre noso. Ámoche o meu Begoña.
Nada nin ninguén che arrincará de min
Ola amor,
Estas letras son para ti:
Ninguén che arrincará dos meus pensamentos, O sol deixará de sorrirlle, a
unha tarde de ardente verán. As flores deixarán de brotar na primavera
e non darán o seu afeito perfume, nos xard íns e nos campos.
Talvez o océano perda o seu azul verdor, ao observalo á distancia, pero eu
xamais sacareiche dos meus pensamentos.
E pasearasche triunfante na miña memoria. Nada fará cambiar a miña forma
de amarche.
Quizá nunca toques as miñas mans, nin acariñes os meus cabelos nunha noite
que convide a unha intimidade delirante, máis a miña alma travesará
fronteiras, e estará al í xunto a ti para amarche.
Amareiche ata o amencer, ata deixarche extenuada, chea do meu amor, das
miñas caricias e os meus bicos e chorarei de emoción ao sentirche soamente
miña.
Permanecerei sempre ao teu lado.