Page 100 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 100

ุ
                             ้
               รวมพระโอวาทชันประชุมธรรมป พทธศักราช ๒๕๕๙                    ๙๓


                                  ็
                                               ิ
                                                        ้
                                                             
                    
               ไปอยูกับอาจารย เรากกลายเปน (ลูกศษย)  วันนีเราอยูกบแฟน เปนคนรัก
                                                              ั
                    ื
                                   ื
                              ั
                    ่
                                   ่
                                                                       
                                                                 ่
                                                           ่
               แตเมอเราไปอยูกบคนอน เรากลายเปน (เพอน, คนอน)  เมอเราอยูกบเขา
                                                                 ื
                                                   ่
                                                                        ั
                                                           ื
                                                   ื
                                               ่
                                        ี
                                    
                                                                          
               เราเปนมิตร แตพอไปอยูกับอกคนหนึง เขากลับวาเราเปนศัตรู ถึงแมเรา
               พยายามจะเปนมิตรก็ตาม เราอยูกับเขาเราเปนพอ แตกับอีกคนหนึ่ง เรา
               กลายเปนเพื่อน ฉะนั้นแทจริงแลวเราเปนอะไรกันแน
                                                                   ื
                                                                     ั
                                                                     ่
                                                     
                                                                          ่
                                    
                                                                ั
                         ึ
                                                                ่
                            ี
                       ื
                     เม่อถงท่สุด เราไมมี ไมเปนอะไรเลย ถาเราหลงยึดมนถอมนในสิงท ่ ี
                                               ั
                                                    ่
                                                    ี
                                                          ิ
               ตวเองเปน เราจะตกหลุมอากาศของตวเองทเผลอคดไปวา ฉันเปนอาจารย
                ั
                                     
               และคอยจะสอนคนอ่นอยูตลอดเวลา หรือเราคิดวาเราเกง เราแน แตถึง
                                 ื
               เวลา พอเราอาปากแลวเราจึงรูวา จริงๆ แลวเราอาจจะไมเกง ไมแนเลยก็ได
                                                      ี
                                            ื
                     ถาเราไมเปนอะไรเลย เม่อถึงเวลาท่เราโดนตอวา วาโง วาแก  
               ไมมีใครมารัก เราก็จะไมโกรธ เราจะไมเปนอะไร เราจะไมทุกข เพราะ
               แทจริงแลว ไมมีอะไรท่เปนของเราจริง เราไมมีอะไรจริงๆ และเราก็ไมได 
                                   ี
                                      
                                                                        
               เปนอะไรจริงๆ สักอยาง ถาไมมอะไรใหรัก แลวเราจะโกรธอะไร ถาไมม ี
                                         
                                          ี
                                                                           
                                                                     ั
                                                 ่
                                ุ
                                                                 
                                   
                                                     ่
               อะไรใหเปน เราจะทกขอะไร ในเม่อทกสิงเปลียนแปรผัน แตเรามกจะทุกข 
                                            ื
                                              ุ
                                                                
                           ั
                                 ี
                                                          ี
                               
                ั
                                                          ่
                                    
                                                                    ี
                                                                    ่
               กบความหลงอนไมมีท่แทจริง และไมเคยเปนอะไรทจริงแท คนทหลงคิดวา
                                      ั
                                            
                        ั
                                                               ี
                ั
                                                       ่
                                                                 
                                               ั
               ตวเองมี ตวเองเปน คิดวาตวเองเกง ตวเองแน นันคอคนท่ไมมองความจริง
                                                          ื
               อยางถึงที่สุด
                                                                       
                                                                     
                                                                          ุ
                                       
                                         ี
                     เม่อเราไมเปนอะไร ไมมอะไรทแทจริงเลยสักอยาง เราก็ไมตองทกข 
                       ื
                                              ่
                                                 
                                              ี
                               
                                                
                ั
               กบอะไร เราจะไมมความโลภอยากไดอะไรของใคร เราจะไมเกลียดใคร
                                                                   
                                ี
               และเราจะไมหลงตัวเอง  เมอความโลภ โกรธ หลงไมมี หนทางแหงทกข
                                                                          ุ
                                       ่
                                       ื
               หนทางแหงบาปเวรก็หมดสิ้น
   95   96   97   98   99   100   101   102   103   104   105