Page 104 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 104

้
                                            ุ
               รวมพระโอวาทชันประชุมธรรมป พทธศักราช ๒๕๕๙                    ๙๗


                     ถาเราอยากเปนผูใหไดตลอด ตื่นเชามาใหเราบอกวา ขอบคุณ ดีแลว

               สุขแลว  คนที่เอาแตหวังขอก็คือคนที่บอกวา “เฮอ เราขาด เฮอ เราไมมี เรา

               ไมเห็นไดอะไรเลย”  แบบแรกมีความสุขมากกวา

                                          
                                                                     ี
                                                      
                     คนที่จนที่สุด คือคนที่มีเทาไรก็บอกวาไมมี บางครั้งถาการมทาใหเรา
                                                                       ํ
               ทุกข ก็ใหเราคิดเสมอวาบางทีเราไมมีไมเปนกดี จะไดไมทุกข  
                                                    ็
                                                                          ็
                     แตถาการไมมีไมเปนนั้นทําใหเราทุกขมาก บางครั้งเรามีบางกได
                 
               ไมเปนไร เพราะการมีนั้น ไมใชเปนการมีจริงๆ และหากเราม เราเปนได 
                                                                   ี
                                             
                                       ้
                               ี
                                              ุ
                                                 
                                                                      ี
                                                                        ็
                                                                         
                                                                    
                                                    
                                                           ั
                                                                ิ
               อยางแทจริง การมการเปนนันจะไมทกข แตมนุษยมกจะตดวาถามกตองม   ี
                      
               ไปตลอด ไมมีก็หาวาตัวเองจะไมมีไปตลอด แตหนทางพุทธธรรมบางครัง
                                           
                                                                            ้
               มีก็ได ไมมีก็ได
                         
                                                                       
                                        
                                                          
                                                                     
                     เรารูพอหรือยัง ถาเรารูพอได เราจะใหได แตถาเรารูพอไมได เราจะ
                                                       
                                                           
                                                                
                                                                           ็
               ใหไมไดและจะสุขไมเปน แมวาเราเกิดมาตัวแคนี้ เรียนก็ไมเกง ทําอะไรกไม 
                                             ุ
                                                                             ้
                            ั
                                                                        
                              ิ
               สําเร็จ แตเรามกคดเสมอวา “ขอบคณแลว ดีแลว” ความสุขเราจะอยูตรงนี
                        
                                                                            ํ
               ถาเราอ่มแลว เราสุขแลว ใครจะวาอยางไร เราก็ใหธรรมได  ใครจะทา
                      ิ
               อยางไรกับเรา เราก็สามารถใหความสงบได เพราะเราสงบจากใจของเรา
               แลว เราศรัทธาในความสงบและความพอของเราแลว
                     ทําไมเราบอกวาเรารูใจคนอื่น แตทําไมไมรูใจตัวเอง ทานศรัทธาผูอน
                                                                           ื่
                                                                ี
               ชอบความดของผูอน แตลืมศรัทธาความด ลืมชอบความดในใจของตัวเอง
                               ื
                                                  ี
                                    
                              
                         ี
                               ่
                                        ี
                                                                     
                               ่
                               ื
                                           
                                               
                                                                  ี
               ทานเรียกรองใหผูอนมีความด แตตวทานเองไมเคยมีความดีท่แทจริงในใจ
                 
                                             ั
               ทานใหผูอนจริงใจในการทาด แตตัวทานเองไมเคยจริงใจและศรัทธา หรือ
                        ื
                                                      
                        ่
                      
                                               
                                        ี
                                     ํ
                 
   99   100   101   102   103   104   105   106   107   108   109