Page 106 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 106

ุ
                             ้
               รวมพระโอวาทชันประชุมธรรมป พทธศักราช ๒๕๕๙                    ๙๙


                                
                                                      ี
                     พระพุทธองคจึงสอนไววา “ตราบใดท่มนุษยยังไมสามารถรักษา
                          ั
                ี
                        
                          ่
                                                  
                                                                            
                                     ็
                                          ี
               ศลธรรมไดมนคง มนุษยกจะไมมปญญาเขาถึงความแจมแจงแหงธรรมได”
                 ื
               เม่อไมสามารถเห็นความแจมแจงและสัจธรรมความจริงในโลกได มนุษยก ็
                                                                     
                                                                         ั
               ไมสามารถพนทุกขสิ้นกิเลสได ปญหาไมไดอยูทใคร แตปญหาอยูท่ตวเรา
                                                       ี
                                                       ่
                                                                       ี
               ถาเราไมตีกรอบหัวใจ เราไมยึดม่นกับความคิดอะไรๆ เราก็นาจะไป
                                             ั
               ใหถงธรรมได  
                  ึ
                                                    ่
                                                       ่
                                              ั
                                                                            ่
                                                       ี
                            
                                    
                     การขอขางนอกไมสูขอขางในตวเรา ดงทพระพุทธะสอนไว “การพึง
                                                    ั
                                     
                                 ่
               คนอ่นเขายังมีวันเปลียนแปลงไป ไมสูพงใจตวเอง ศรัทธาในความดของ
                                                 ึ
                                                                         ี
                                                 ่
                   ื
                                                     ั
                                                
                                                             ี
                                                                          ่
                             ั
                                                                          ี
                                                                           ่
               ตัวเอง” จงเชื่อม่นวาตัวเองทําไดและสุขไดดวยตัวเอง ท่ไหนเปนทุกขทนัน
                                                  
               เปนมรรคผลนิพพาน ฉะนั้นถาใจของทานพรองเปนนิจแลว อยาหวัง
               ใหคนอื่นมาเติมใหเต็ม แตทานตองเติมใหเต็มดวยตัวเอง
                                                                        ิ
                     พระพทธะจึงสอนไววา “สอนใหคนหิวงาย แตสอนใหคนอ่มยาก
                          ุ
                                
                                     
               สอนใหคนคดอยากงาย แตสอนใหคนหยุดอยากยาก” แตมวิชาหนึ่งสอนให
                         ิ
                                                                ี
                                                                      ี
                                                                      ่
                                                                ื
                                                   ื
                                          
                                           ั
               คนอมไดทนท และหยุดอยากไดทนท นันคอ “วิชาธรรม” คอวิชาทจะสอน
                      
                           ี
                        ั
                                                ่
                   ่
                   ิ
                                              ี
               ใหเรารูจักควบคุมใจของตัวเอง วิชาธรรมเปนแกนแทของชีวิตทุกชีวิต ทําให
                   ิ
               เราคดเปน หยุดเปน แคเราบอกวา “ขอบคณ ดีแลว พอแลว” เราจะไม 
                                                    ุ
                     ี
                                                                   
                                                        ื
                                                        ่
                                                      ี
               อยากอก ความโลภ โกรธ หลง เกลียดก็จะไมม เมอใดมนุษยไมตกเปนทาส
               ของกิเลสอารมณ เม่อนั้นมนุษยจะพนทุกข พนบาป พนเวรกรรมและ
                                 ื
               การเวียนวายไดในทันที
                     ถาการมความสุขของเราเปนการเบียดเบียนชีวิตคนอน เปนการยืน
                                                                 ่
                            ี
                                                                 ื
                                     ื
                  
               อยูบนความทุกขของคนอ่น หรือเปนการแลกมาดวยชีวิตของคนอ่น ทาน
                                                                       ื
   101   102   103   104   105   106   107   108   109   110   111