Page 107 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 107

๑๐๐                                           พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์




                ี
         คือคนท่กําลังสรางเวรสรางกรรม เราจะสามารถหนีเวรกรรม หนีทุกข  
                                              ิ
              ื
              ่
                                                 ิ
                                           
                                                                   ี
                                   
           
                        ่
                 ุ
                                                         ิ
         ตอเมอทกอยางทเรากระทา ไมเปนการกอเกดกเลส กอเกดกรรม แตมชีวิต
                        ี
                               ํ
                                                      
         อยูเพียงเพื่อชดใชกรรมเกา ไมสรางกรรมใหม
               ทใดเปนเหตุแหงทุกข ท่นั้นก็เปนท่ดับทกข มนุษยหวานพืชเชนใด
                 ่
                                             ี
                                                 ุ
                                                    
                                    ี
                 ี
                       ้
         ก็ไดรับผลเชนนัน ทุกขณะท่เรามีชีวิตจึงเปนทุกขณะท่เราเพาะเชือแหง
                                                        ี
                                  ี
                                                                  ้
         กเลสและกรรม
           ิ
                                                          ุ
                                       ิ
                          ่
                          ี
                                                                      ็
               ถาทุกขณะทเรามีชีวิต เราคดวา “ไมเปนไร ขอบคณแลว แคนี้กด ี
                                                   ี
                                     ่
                                                        ั
                                              ิ
                       ี
                                     ี
         แลว” ทําหนาท่ของตัวเองใหดีทสุด ปฏิบัตหนาท่ของตวเองใหเหมาะสม
                                      ี
                                            ์
                                              ี
                                      ่
           ่
                
         ทสุด ไมผิดตอคณธรรม รักษาจิตทบริสุทธิดงาม แมตายไปกไมเสียดายเลย
                       ุ
                    
                                                    
           ี
                                                           ็
         จิตท่บริสุทธิ์จึงพนภพภูมิ พนอบายภูมิท่เลวราย แตจิตท่เต็มไปดวยกเลส
                                                         ี
                                                                    ิ
             ี
                                           ี
         ตัณหา และความอยาก ยอมหนีไมพนอบายภูมิทั้งสี่
               ปญญาธรรมเปนสิ่งท่ตองฝกฝนและเรียนรู ไมใชจะเกิดกันไดงายๆ
                                 ี
                                                                   
             
                                  
         ยิ่งถามนุษยไดฟงธรรมแลวกอเกิดปญญา และนําปญญานั้นมาไตรตรอง
         พิจารณาจนบังเกิดธรรม ยิ่งเปนสิ่งท่ดีท่จะชวยกางก้นท่จะทําใหเราไม 
                                                          ี
                                         ี
                                            ี
                                                       ั
         ประพฤติผิด ไมทําราย
               อยาพยายามมี และอยาพยายามเปนอะไรเลย ถาการพยายามมและ
                                                                   ี
         เปนทําใหเราทุกขและเจ็บ ก็สูยอมรับวาจริงๆ แลวมนุษยทุกคนไมเคยม ี
         อะไร และไมเคยเปนอะไรไดอยางแทจริง มิสูรูจักขอบคุณและพอแลว บุญ
                                        
                                 
                                               
                                ี
           ี
         ท่ประเสริฐเกิดจากการท่เรามีศรัทธาท่เราเชือม่นในความดีของเรา
                                                     ั
                                                   ่
                                             ี
         ไมจําเปนตองไปพึ่งใคร พึ่งที่ความดีในใจของเรา ทําใหได
   102   103   104   105   106   107   108   109   110   111   112