Page 131 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

131

8

เมื่อกาวลงมาถึงลําธาร อันอุดมไปดวยกรวดและโขดหินที่งอกอยูระเกะระกะ จอมพราน

กวาดสายตาอยางรวดเร็ว ในบริเวณธารน้ํา เขามองไมเห็นอะไร ในอาการกวาดตาผานอยางคราวๆ

นั้น เพราะตําแหนงนั้น สลับซับซอนไปดวยกอนหินใหญ และกอไมน้ํา สงัดเงียบ วังเวง ไดยินแต
เสียงนกรอง และน้ําที่ไหลเซาะแกงหินอยูริมๆ หันมาตรวจบริเวณริมฝงทางดานขวามือ ก็มาสะดุด

ชะงักอยูที่โขดหินเกลี้ยงกอนหนึ่งใตรมพญาใหญ เสื้อผากองหนึ่งวางอยูที่นั่น

รพินทรกระโดดสองสามครั้งก็ถึงหินกอนนั้น เสื้อเชิรต กางเกง เข็มขัด ปนสั้น บูต วาง
กองรวมกันอยูที่นั่น รายกาจที่สุดก็คือ ซับในทั้งสองชิ้นวางซอนอยูเบื้องบน แสดงวาปลดออกไป

เปนครั้งสุดทาย ไมมีปญหา เจาของลงไปในธารน้ําโดยไมมีอะไรติดตัวแมสักชิ้นเดียว

กอนที่จะอาปากตะโกนเรียก เสียงน้ําแตกอยูหลังตนบอน พรอมกับเสียงรองแหลม

ออกมาอยางตระหนก ระคนฉุนเฉียวเร็วปรี๊ดฟงแทบไมไดศัพท
“บา! คนไมมีมารยาท! มายืนอยูทําไมที่นั่นหา! ดูซิมาจองอยูได คน...ฯลฯ”

รพินทร ไพรวัลย เสยปกหมวกขึ้นไปเล็กนอย ปาดแขนเช็ดเหงื่อบนใบหนา พรอมกับ

ถอนหายใจออกมาอยางโลงอก นึกขอบใจเจาปาเจาเขา ที่ ม.ร.ว.ดารินไมมีอันเปนไปเสียกอน
จนกระทั่งเขาตามมาพบทัน

น้ําในธารใสแจวราวกับกระจก และก็ไมลึกเลย กอตนบอนก็ใชวาจะขึ้นหนาแนนทึบอะไร

นัก รางผิวสีน้ําผึ้งวับแวมอลางอยูหลังกอบอนนั้น ทั้งๆ ที่เจาของพยายามเบียดหอตัวใหแคบเขามา

ที่สุด จอมพรานหนีบไรเฟลไวในซอกแขน ควักบุหรี่ออกมากมจุดสูบ เสียงของเขาเรียบก็จริง แต
เครียด

“ขอพูดจากความจริงใจสักครั้งเถอะ คุณหญิงทําความหนักใจใหผมเหลือเกิน และถา

คุณหญิงยังขืนดื้อดึง ไมยอมฟงคําเตือนของผมบางเลย การเดินทางของเราคงเต็มไปดวยอุปสรรค”
“ฉันไปทําอะไรใหคุณหา! ฉันรอน ฉันก็มาอาบน้ํา อยากจะรูนัก มันหนักอะไรคุณไม

ทราบ”

เสียงตะโกนแผดเอ็ดออกมาจากหลังกอบอนที่เปนฉากบางๆ กั้นอยู แสดงวาเจาของเสียง

อยูในโทสะขีดสุด
“ผมไมมีเวลาจะมาอธิบายอะไรกับคุณหญิงอีกแลว แตจะขอออกคําสั่งเปนทางการวาขึ้น

จากน้ํานั่น เดี๋ยวนี้! เอาละผมจะถอยไปยืนอยูที่หินกอนโนนหันหลังให คุณหญิงจัดการสวมเสื้อผา

ใหเรียบรอยโดยเร็วที่สุด!”

วาแลว รพินทรก็หมุนตัวกลับ กระโดดไปยืนอยูที่กอนหิน หันหลังให ดารินตะโกน
บริภาษเอ็ดอึงอยูเชนนั้น ดูเหมือนกอนหินเขื่องๆ หลายกอนจะปลิวตามหลังเขามาดวย แตไมถูก

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)