Page 181 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 181
181
รินเองก็ยิ้มออกมาไดหนาแดงระเรื่อ โดยเฉพาะอยางยิ่ง ม.ร.ว.หญิงคนสวย บัดนี้ลืมเสียอยางสนิท
วากําลังทะเลาะอะไรอยูกับรพินทร กระโดดเขามาจับมือไชยยันตเขยาโดยแรง
“ไชโย! พี่ใหญยิงมันไดแลว ดีใจจัง”
หลอนรองเอ็ดอยางลืมตัว ทุกคนมีสีหนาปติยินดีเหลือที่จะกลาว ไชยยันตหันไปทาง
พรานใหญพูดโดยเร็ว
“เร็วคุณรพินทร เรารีบไปดูกันเถอะ”
“ไปซิครับ”
ทั้งไชยยันตและดาริน วิ่งเขาไปควาปน อีกหลายคนก็พรู ลวนอยากจะตามไปดวยกัน
ทั้งหมด แตรพินทรหามไวโดยเฉพาะอยางยิ่งพวกลูกหาบทั้งหมด ไดรับคําสั่งใหอยูประจําแคมป คง
อนุญาตใหนายเมยผูเปนหัวหนาไปไดเพียงคนเดียวเทานั้น และมอบหมายใหบุญคําเฝาแคมป คงมี
แตเกิด เสย และจัน ที่ไดรับคําสั่งใหติดตามไปดวย นอกเหนือจากไชยยันต ดาริน วราฤทธิ์
เมื่อสั่งงานเสร็จ รพินทรก็นําออกเดินรุดมายังบริเวณหางของเชษฐาโดยเร็ว
“คุณวาอยูหรือเปลา?”
ไชยยันตเอยถามขึ้นอยางกังขารอนใจ ขณะที่เดินเคียงรพินทรไปอยางเรงรีบ
“ก็นาจะอยูนะครับ ลงไดยินสองนัดซอนแบบนี้ แตประเดี๋ยวก็รู”
“ถางั้นอุบายของแงซายไมเลวเลย พับผาซิ ไมนาจะเปนไปได”
“ผมก็นึกไปไมถึงมากอนเหมือนกัน ถาเสียงปนของคุณชายเปนการยิงไอกุดตัวจริง”
ทั้งเจ็ดคนรุดมาถึงบริเวณตั้งหางภายในเวลาเพียงไมถึง 20 นาที พรอมกับกูเรียกเขาไป
และยังไมทันจะโผลเขาไปถึงก็ไดยินเสียงเชษฐาตะโกนบอกกองออกมาดวยเสียงอันตื่นเตนวา
“ระวังตัว! ยิงโดนมันทั้งสองนัด แตมันไมอยู เผนหนีไปได”
ทุกคนอุทานกันออกมาดวยความตกใจ รพินทรกับไชยยันตหันมาจองตากันแลวเรงฝเทา
ขึ้นอีก ฝายที่มาจากแคมปแทบจะวิ่งตรงเขาไปที่หางเมื่อมาถึง เชษฐากับแงซายพากันไตลงมาจาก
หางอยางรวดเร็ว และกอนที่ทุกคนจะเอยปากถาม ม.ร.ว.เชษฐาก็ชี้มือพูดละล่ําละลัก
“มันโผลออกมาจากดงกระชิด ทางดานโนน ตัวขนาดลูกมาทีเดียว ไอกุดแนๆ พอคุณ
รพินทรลงจากหางกลับไปสักครึ่งชั่วโมง มันก็โผลออกมา เหมือนที่แงซายพูดไมมีผิด ตรงเขามาที่
ซาก ผมกําลังตื่นเตน ปลดเซฟปนมีเสียงดังไปนิดมันเลยเผน นัดแรกผมสาบานวายิงถูกบริเวณ
ตะโพกดานซายอยางจัง จนมันปดกลิ้งไปกับพื้น พอมันเผนวิ่งอาว ผมก็ซัดตามหลังไปอีกนัดหนึ่ง
เชื่อวาถูกบริเวณขาหลัง ผมจะลงจากหางตามมันไปในทันทีนั้น แตแงซายหามไวเสียกอน บอกให
รอคุณ ผมก็เลยนึกขึ้นมาได เลยนั่งแกรวอยูบนหาง จนกระทั่งคุณมาถึงนี่แหละ”
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)