Page 181 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 181

181



                   รินเองก็ยิ้มออกมาไดหนาแดงระเรื่อ  โดยเฉพาะอยางยิ่ง  ม.ร.ว.หญิงคนสวย  บัดนี้ลืมเสียอยางสนิท

                   วากําลังทะเลาะอะไรอยูกับรพินทร กระโดดเขามาจับมือไชยยันตเขยาโดยแรง
                            “ไชโย! พี่ใหญยิงมันไดแลว ดีใจจัง”

                            หลอนรองเอ็ดอยางลืมตัว  ทุกคนมีสีหนาปติยินดีเหลือที่จะกลาว  ไชยยันตหันไปทาง

                   พรานใหญพูดโดยเร็ว

                            “เร็วคุณรพินทร เรารีบไปดูกันเถอะ”
                            “ไปซิครับ”

                            ทั้งไชยยันตและดาริน  วิ่งเขาไปควาปน  อีกหลายคนก็พรู  ลวนอยากจะตามไปดวยกัน

                   ทั้งหมด แตรพินทรหามไวโดยเฉพาะอยางยิ่งพวกลูกหาบทั้งหมด ไดรับคําสั่งใหอยูประจําแคมป คง

                   อนุญาตใหนายเมยผูเปนหัวหนาไปไดเพียงคนเดียวเทานั้น  และมอบหมายใหบุญคําเฝาแคมป  คงมี
                   แตเกิด เสย และจัน ที่ไดรับคําสั่งใหติดตามไปดวย นอกเหนือจากไชยยันต ดาริน วราฤทธิ์

                            เมื่อสั่งงานเสร็จ รพินทรก็นําออกเดินรุดมายังบริเวณหางของเชษฐาโดยเร็ว

                            “คุณวาอยูหรือเปลา?”
                            ไชยยันตเอยถามขึ้นอยางกังขารอนใจ ขณะที่เดินเคียงรพินทรไปอยางเรงรีบ

                            “ก็นาจะอยูนะครับ ลงไดยินสองนัดซอนแบบนี้ แตประเดี๋ยวก็รู”

                            “ถางั้นอุบายของแงซายไมเลวเลย พับผาซิ ไมนาจะเปนไปได”

                            “ผมก็นึกไปไมถึงมากอนเหมือนกัน ถาเสียงปนของคุณชายเปนการยิงไอกุดตัวจริง”


                            ทั้งเจ็ดคนรุดมาถึงบริเวณตั้งหางภายในเวลาเพียงไมถึง  20  นาที  พรอมกับกูเรียกเขาไป

                   และยังไมทันจะโผลเขาไปถึงก็ไดยินเสียงเชษฐาตะโกนบอกกองออกมาดวยเสียงอันตื่นเตนวา

                            “ระวังตัว! ยิงโดนมันทั้งสองนัด แตมันไมอยู เผนหนีไปได”
                            ทุกคนอุทานกันออกมาดวยความตกใจ  รพินทรกับไชยยันตหันมาจองตากันแลวเรงฝเทา

                   ขึ้นอีก  ฝายที่มาจากแคมปแทบจะวิ่งตรงเขาไปที่หางเมื่อมาถึง  เชษฐากับแงซายพากันไตลงมาจาก

                   หางอยางรวดเร็ว และกอนที่ทุกคนจะเอยปากถาม ม.ร.ว.เชษฐาก็ชี้มือพูดละล่ําละลัก

                            “มันโผลออกมาจากดงกระชิด ทางดานโนน ตัวขนาดลูกมาทีเดียว ไอกุดแนๆ   พอคุณ
                   รพินทรลงจากหางกลับไปสักครึ่งชั่วโมง  มันก็โผลออกมา  เหมือนที่แงซายพูดไมมีผิด  ตรงเขามาที่

                   ซาก  ผมกําลังตื่นเตน  ปลดเซฟปนมีเสียงดังไปนิดมันเลยเผน  นัดแรกผมสาบานวายิงถูกบริเวณ

                   ตะโพกดานซายอยางจัง  จนมันปดกลิ้งไปกับพื้น  พอมันเผนวิ่งอาว  ผมก็ซัดตามหลังไปอีกนัดหนึ่ง
                   เชื่อวาถูกบริเวณขาหลัง  ผมจะลงจากหางตามมันไปในทันทีนั้น  แตแงซายหามไวเสียกอน  บอกให

                   รอคุณ ผมก็เลยนึกขึ้นมาได เลยนั่งแกรวอยูบนหาง จนกระทั่งคุณมาถึงนี่แหละ”








                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   176   177   178   179   180   181   182   183   184   185   186