Page 180 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 180

180



                   อยาง  สําหรับไชยยันตนั้นสามารถเขาใจไดดี  โดยไมมีขอของใจใดๆ  ทั้งสิ้น  แต  ม.ร.ว.หญิงดาริน

                   ขมวดคิ้วจองตาโตมายังเขา รองเสียงสูง
                            “ตายจริง! นี่มันเรื่องอะไรที่คุณทิ้งใหพี่ใหญนั่งหางตามลําพัง ตัวเองหนีกลับมาอยางนี้”

                            กอนที่รพินทรจะพูดเชนไร ไชยยันตก็บอกมาวา

                            “อยาวุนวายไปเลยนานอย  ถึงอยางไรเชษฐาก็มีแงซายนั่งเปนเพื่อนอยูทั้งคน  ไมเห็นมี

                   อะไรนาวิตกเลย”

                            “แงซายไมไดเปนพรานโดยตรง  จะไวใจไดสักขนาดไหน  คุณบกพรองตอหนาที่ตาม
                   สัญญาจางของเราเสียแลวนะนายพราน”

                            รพินทรยักไหล เขาไมอยากจะถือสาหาความกับหญิงสาว เพราะรูนิสัยดี เดินไปรินกาแฟ

                   ดื่ม พูดต่ําๆ
                            “นายจางทานสั่งใหผมกลับแคมป  เมื่อเปนคําสั่งของทาน  ผมผูเปนลูกจางก็ไมรูจะขัด

                   อยางไรเหมือนกัน”

                            ดารินกอดอก ยืดตัวขึ้น หนาตึง

                            “ฉันเองก็เปนนายจางของคุณเหมือนกัน  และในขณะนี้  ขอสั่งวา  ใหคุณกลับไปนั่งหาง
                   คอยคุมกันพี่ชายของฉัน  หรือถาไมอยากจะนั่งก็ใหกลับมาดวยกัน  ไมใชทิ้งเขาไวตามลําพังเชนนี้

                   คุณเปนพรานรับจางประสาอะไรกันไมทราบ  มีอยางหรือปลอยใหนายจางนั่งเฝาเสือกินคนอยูตาม

                   ลําพัง หนีกลับมาเสียอยางนั้นแหละ”

                            จอมพรานซดกาแฟอยางเอร็ดอรอย แลวควักบุหรี่ออกมาจุดสูบ ตอบหนาตาเฉย
                            “ผมเปนลูกจางก็จริงครับ  แตในกรณีที่มีนายจางเกินกวาหนึ่งคนขึ้นไป  ผมก็ขอเลือก

                   ปฏิบัติตามคําสั่งของนายจางผูอาวุโสที่สุด เพราะถาใหผมปฏิบัติตามคําสั่งของนายจางเสียทุกคนไป

                   ในเวลาเดียวกัน ผมก็ไมรูจะแบงภาครับใชอยางไรถูกเหมือนกัน
                            “อวดดี นี่หมายความวา...”

                            ม.ร.ว.หญิงดารินรองเสียงแหลมอยางโทสะ  แตแลวกอนที่หลอนจะกลาวเชนไรตอมา

                   นั่นเอง เสียงกระสุนก็ระเบิดกึกกองสะทานไปทั้งปาขึ้นนัดหนึ่ง ดังมาจากทางหางของเชษฐา ยังไม

                   ทันจะสิ้นกังวานเสียงนัดแรก นัดที่สองก็แผดสนั่นซ้ําขึ้นอีกอยางดุเดือด

                            ไมมีปญหา  มันเปนเสียงลูกซองชัดๆ  และจะตองเปนลูกซองกึ่งอัตโนมัติจากมือของ
                   ม.ร.ว.เชษฐา วราฤทธิ์

                            ดารินอาปากคาง ทุกคนก็ตะลึงกันไปหมด รพินทรรองอุทานออกมาอยางดีใจจนลืมตัว

                            “ไอกุด! คุณชายซัดเขาใหแลว รวดเร็วเหลือเกิน”
                            พวกพรานพื้นเมืองและลูกหาบทุกคน ที่พากันนั่งนอนอยูทั่วไป ก็เผนฮือขึ้นยืนพรอมกัน

                   หมดดวยความตื่นเตนยินดี สงเสียงโหรองกันลั่น ทั้งๆ ที่ยังไมรูผล ตางวิ่งกันพลาน ไชยยันตและดา





                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   175   176   177   178   179   180   181   182   183   184   185