Page 180 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 180
180
อยาง สําหรับไชยยันตนั้นสามารถเขาใจไดดี โดยไมมีขอของใจใดๆ ทั้งสิ้น แต ม.ร.ว.หญิงดาริน
ขมวดคิ้วจองตาโตมายังเขา รองเสียงสูง
“ตายจริง! นี่มันเรื่องอะไรที่คุณทิ้งใหพี่ใหญนั่งหางตามลําพัง ตัวเองหนีกลับมาอยางนี้”
กอนที่รพินทรจะพูดเชนไร ไชยยันตก็บอกมาวา
“อยาวุนวายไปเลยนานอย ถึงอยางไรเชษฐาก็มีแงซายนั่งเปนเพื่อนอยูทั้งคน ไมเห็นมี
อะไรนาวิตกเลย”
“แงซายไมไดเปนพรานโดยตรง จะไวใจไดสักขนาดไหน คุณบกพรองตอหนาที่ตาม
สัญญาจางของเราเสียแลวนะนายพราน”
รพินทรยักไหล เขาไมอยากจะถือสาหาความกับหญิงสาว เพราะรูนิสัยดี เดินไปรินกาแฟ
ดื่ม พูดต่ําๆ
“นายจางทานสั่งใหผมกลับแคมป เมื่อเปนคําสั่งของทาน ผมผูเปนลูกจางก็ไมรูจะขัด
อยางไรเหมือนกัน”
ดารินกอดอก ยืดตัวขึ้น หนาตึง
“ฉันเองก็เปนนายจางของคุณเหมือนกัน และในขณะนี้ ขอสั่งวา ใหคุณกลับไปนั่งหาง
คอยคุมกันพี่ชายของฉัน หรือถาไมอยากจะนั่งก็ใหกลับมาดวยกัน ไมใชทิ้งเขาไวตามลําพังเชนนี้
คุณเปนพรานรับจางประสาอะไรกันไมทราบ มีอยางหรือปลอยใหนายจางนั่งเฝาเสือกินคนอยูตาม
ลําพัง หนีกลับมาเสียอยางนั้นแหละ”
จอมพรานซดกาแฟอยางเอร็ดอรอย แลวควักบุหรี่ออกมาจุดสูบ ตอบหนาตาเฉย
“ผมเปนลูกจางก็จริงครับ แตในกรณีที่มีนายจางเกินกวาหนึ่งคนขึ้นไป ผมก็ขอเลือก
ปฏิบัติตามคําสั่งของนายจางผูอาวุโสที่สุด เพราะถาใหผมปฏิบัติตามคําสั่งของนายจางเสียทุกคนไป
ในเวลาเดียวกัน ผมก็ไมรูจะแบงภาครับใชอยางไรถูกเหมือนกัน
“อวดดี นี่หมายความวา...”
ม.ร.ว.หญิงดารินรองเสียงแหลมอยางโทสะ แตแลวกอนที่หลอนจะกลาวเชนไรตอมา
นั่นเอง เสียงกระสุนก็ระเบิดกึกกองสะทานไปทั้งปาขึ้นนัดหนึ่ง ดังมาจากทางหางของเชษฐา ยังไม
ทันจะสิ้นกังวานเสียงนัดแรก นัดที่สองก็แผดสนั่นซ้ําขึ้นอีกอยางดุเดือด
ไมมีปญหา มันเปนเสียงลูกซองชัดๆ และจะตองเปนลูกซองกึ่งอัตโนมัติจากมือของ
ม.ร.ว.เชษฐา วราฤทธิ์
ดารินอาปากคาง ทุกคนก็ตะลึงกันไปหมด รพินทรรองอุทานออกมาอยางดีใจจนลืมตัว
“ไอกุด! คุณชายซัดเขาใหแลว รวดเร็วเหลือเกิน”
พวกพรานพื้นเมืองและลูกหาบทุกคน ที่พากันนั่งนอนอยูทั่วไป ก็เผนฮือขึ้นยืนพรอมกัน
หมดดวยความตื่นเตนยินดี สงเสียงโหรองกันลั่น ทั้งๆ ที่ยังไมรูผล ตางวิ่งกันพลาน ไชยยันตและดา
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)