Page 175 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

175

เชษฐาพูดเบาๆ ทั้งสองฝายพูดกันอีกสองสามคํา ก็เตรียมจะแยกจากกัน แงซายเดินตรวจ

บริเวณและมาดูที่ศพ สีหนาของหนุมชาวดงเฉยเมยไมมีปฏิกิริยาใดๆ ทั้งสิ้น เขายืนอยูใกลศพ
เหมือนจะพึมพําสวดอะไรเปนการสงวิญญาณของลูกหาบผูเคราะหราย

ลักษณะของศพเริ่มจะนาเกลียดนากลัวเพิ่มขึ้น กําลังจะขึ้นอืด เพราะอากาศรอนอบอาว

และเต็มไปดวยเชื้อจุลินทรียของดงดิบ ทั้งผึ้งและแมลงวันบินตอมหึ่ง
ไชยยันตบนพึม เขาถูกผึ้งที่มีอยูอยางชุกชุม และมักจะชอบบินมาตอมโดยไมเลือก คลาน

เขาไปในคอเสื้อ...พอขยับตัวจะปดมันก็เลยตอยฝงเหล็กในเอาที่คอจนบวมเปนกอน ดารินเองก็

เมื่อยขบไปหมด ไมอยากจะขอนั่งเฝาอยูอีกตอไปเพราะความกลัวผึ้ง

“ถายังไงแลว คืนนี้ฉันขอมานั่งเปลี่ยนใหม ขอนั่งกลางคืนมั่งเหอะ”
ไชยยันตบอกเปรยๆ

“ลองดูก็ไดครับ ถาสมัครใจ คืนนี้ผมจะใหคุณไชยยันตมานั่งกับบุญคําดูอีกครั้ง แตนั่ง

กลางคืนไมมีผลัดนะครับ ตั้งแตตะวันตกดินจนถึงสวางเลย”

“ไมเปนไรหรอก เชษฐากับคุณก็นั่งมาเมื่อคืนนี้แลว ผมนอนสบาย ใหผมเปลี่ยนมั่ง
ดีกวา”

เมื่อฝายที่ลงจากหางเตรียมจะกลับ และแงซายเดินสมทบจะกลับไปดวย จอมพรานก็เรียก

ไว หนุมพเนจรชาวดงก็หยุดชะงักหันมา

“แกจะนั่งหางกับเราดวยไหม แงซาย?”
“แลวแตผูกองครับ”

“ถางั้นขึ้นหางดวยกัน”

เขากลาวชวน เพราะตองการจะเอาใจเชษฐา ซึ่งเขารูวาพอใจเจาคนใชชาวดงผูนี้เปนพิเศษ

แงซายเดินยิ้มกลับมาในขณะที่เกิด ไชยยันต และดารินพากันผละเดินลงหวย บายหนากลับแคมป

เมื่อเกิด ไชยยันต และดาริน เดินลับหายลงหวยไป แงซายกับเชษฐาก็หันมามองตารพิ

นทร พรานใหญกวาดสายตาไปรอบๆ อีกครั้งหนึ่ง แลวพยักหนาเปนเครื่องหมาย เชษฐาจึงไตขึ้นไป
เปนคนแรก แงซายตามขึ้นไปเปนลําดับสอง และตัวเขาเองไตขึ้นหางเปนคนสุดทาย จัดหาที่นั่งตาม

ความเหมาะสมเรียบรอยแลว ก็สงบปากเสียง เฝารอคอยอยูโดยไมพูดอะไรกันเมื่อไมจําเปน และจะ

พูดก็โดยเสียงกระซิบเทานั้น

เวลามันผานไปอยางนาอึดอัดเบื่อหนาย ยิ่งกลิ่นของศพเริ่มจะโชยขึ้นมาบางครั้ง ศพของ

ลูกหาบสงกลิ่นเร็วกวาปกติ

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)