Page 172 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 172
172
“หางนี้ขัดสําหรับสามคนนั่งนะ อยาลืมมีที่เผื่อฉันดวยคนหนึ่ง”
ทุกคนหันขวับมามองทางหญิงสาวเปนตาเดียว ยกเวนรพินทรซึ่งเฉยๆ ไมสนใจ ไชยยันต
พูดออกมาต่ําๆ ดวยเสียงเครงเครียดจริงจัง
“อะไรกันนอย มันเรื่องอะไรที่เธอจะตองมานั่งอยูดวย เอ...เธอนี่แปลกเหลือเกินนะ ก็
รูอยูแลววามันไมใชเรื่องบันเทิงสนุกสนานอะไรเลยสักนิดสําหรับรายการนี้ ทําเปนเด็กพูดไมรูเรื่อง
ไปไดนี่”
“ทําไมใหฉันนั่งดูอยูดวยคนไมไดหรือ รับรองวาจะไมทําอะไรใหเปนที่เกะกะหรือ
ขัดขวางเปนอุปสรรคหรอก ฉันจะขอนั่งดูอยูเฉยๆ”
ดารินพูดออยๆ น้ําเสียงไมแข็งเหมือนเชนทุกครั้ง แตเปนการพูดแบบออนวอน
“ทําไมนอยถึงชอบยุงในเวลาหนาสิ่วหนาขวานอยางนี้นะ มันไมใชเรื่องของนอยเลย”
พี่ชายตําหนินองสาวอีกคน หนานิ่วอยางไมพอใจ
“โธ ทําไมถึงจะไมใชเรื่องของนอยคะพี่ใหญ”
ม.ร.ว.หญิงคนสวยออด ยิ้มจืดๆ
“นอยไมใชคนหนึ่งในคณะของการเดินทางครั้งนี้หรือคะ นอยวานอยมีความสําคัญใน
การเดินทางครั้งนี้ไมดอยไปกวาใครเลย เพราะนอยเปนผูริเริ่มผลักดันใหพี่ใหญตัดสินใจ หรือไม
จริงคะ ควรจะใหนอยมีสิทธิ์บาง ไมใชมามัวพิจารณาวานอยเปนเด็กหรือเปนแตเพียงผูหญิง มันก็
ไมเห็นเสี่ยงอะไรมากมายนักเลย เพราะเรานั่งหาง เกิดก็อยู ไชยยันตก็อยู นอยขอเพียงไดนั่งดูอยูดวย
คนหนึ่งเทานั้น มันจะกระไรนักเทียว นอยอยากเห็นตอนที่มันเขามากินเหยื่อ และตอนที่มันถูกยิง”
แลวหญิงสาวก็หันไปทางไชยยันต ชูกลองถายรูปในมือขึ้น
“อนุญาตใหฉันนั่งอยูดวยคนเถิดนะ ฉันมีไอนี่มาดวย ฉันจะจองถายรูปอยางเดียวเทานั้น
รับรองอีกครั้งวาจะไมทําความยุงยากลําบากใจอะไรใหเธอหรือเกิดเลย”
ไชยยันตจุปากเบาๆ อยางรําคาญใจ บอกวา
“ฉันไมรูหรอก เธอขออนุญาตพี่ชายเธอดูซิ ถาเขาตกลงก็เอา”
หลอนหันไปออนวอนพี่ชายอีกครั้ง เชษฐาหันไปมองหนารพินทร เหมือนจะถาม
ความเห็น พรานใหญก็บอกเรียบๆ วา
“ก็ไมนาจะขัดของอะไรหรอกครับ ถาคุณหญิงอยากจะนั่งดูอยูดวย”
แลวรพินทรก็หันไปสั่งเกิดใหเตรียมขัดหางสําหรับสามคนนั่ง ดารินหันไปมองดูจอม
พรานอยางพอใจขึ้นเล็กนอย แตเขาเมินผานไปเสีย ไมไดมองตอบ
ตอมาอีกครูใหญ หางก็ถูกจัดเตรียมไวอยางเรียบรอย เปนหางที่กวางขวางแข็งแรงพอ
สําหรับสามคนนั่ง ระดับสูงจากพื้นดินประมาณ 8 เมตร ซึ่งจัดวาคอนขางสูงสําหรับการขัดหางทั่วๆ
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)