Page 172 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 172

172



                            “หางนี้ขัดสําหรับสามคนนั่งนะ อยาลืมมีที่เผื่อฉันดวยคนหนึ่ง”

                            ทุกคนหันขวับมามองทางหญิงสาวเปนตาเดียว ยกเวนรพินทรซึ่งเฉยๆ ไมสนใจ ไชยยันต

                   พูดออกมาต่ําๆ ดวยเสียงเครงเครียดจริงจัง
                            “อะไรกันนอย  มันเรื่องอะไรที่เธอจะตองมานั่งอยูดวย  เอ...เธอนี่แปลกเหลือเกินนะ  ก็

                   รูอยูแลววามันไมใชเรื่องบันเทิงสนุกสนานอะไรเลยสักนิดสําหรับรายการนี้ ทําเปนเด็กพูดไมรูเรื่อง

                   ไปไดนี่”

                            “ทําไมใหฉันนั่งดูอยูดวยคนไมไดหรือ   รับรองวาจะไมทําอะไรใหเปนที่เกะกะหรือ
                   ขัดขวางเปนอุปสรรคหรอก ฉันจะขอนั่งดูอยูเฉยๆ”

                            ดารินพูดออยๆ น้ําเสียงไมแข็งเหมือนเชนทุกครั้ง แตเปนการพูดแบบออนวอน

                            “ทําไมนอยถึงชอบยุงในเวลาหนาสิ่วหนาขวานอยางนี้นะ มันไมใชเรื่องของนอยเลย”
                            พี่ชายตําหนินองสาวอีกคน หนานิ่วอยางไมพอใจ

                            “โธ ทําไมถึงจะไมใชเรื่องของนอยคะพี่ใหญ”

                            ม.ร.ว.หญิงคนสวยออด ยิ้มจืดๆ

                            “นอยไมใชคนหนึ่งในคณะของการเดินทางครั้งนี้หรือคะ  นอยวานอยมีความสําคัญใน
                   การเดินทางครั้งนี้ไมดอยไปกวาใครเลย  เพราะนอยเปนผูริเริ่มผลักดันใหพี่ใหญตัดสินใจ  หรือไม

                   จริงคะ  ควรจะใหนอยมีสิทธิ์บาง  ไมใชมามัวพิจารณาวานอยเปนเด็กหรือเปนแตเพียงผูหญิง  มันก็

                   ไมเห็นเสี่ยงอะไรมากมายนักเลย เพราะเรานั่งหาง เกิดก็อยู ไชยยันตก็อยู นอยขอเพียงไดนั่งดูอยูดวย

                   คนหนึ่งเทานั้น มันจะกระไรนักเทียว นอยอยากเห็นตอนที่มันเขามากินเหยื่อ และตอนที่มันถูกยิง”
                            แลวหญิงสาวก็หันไปทางไชยยันต ชูกลองถายรูปในมือขึ้น

                            “อนุญาตใหฉันนั่งอยูดวยคนเถิดนะ ฉันมีไอนี่มาดวย ฉันจะจองถายรูปอยางเดียวเทานั้น

                   รับรองอีกครั้งวาจะไมทําความยุงยากลําบากใจอะไรใหเธอหรือเกิดเลย”
                            ไชยยันตจุปากเบาๆ อยางรําคาญใจ บอกวา

                            “ฉันไมรูหรอก เธอขออนุญาตพี่ชายเธอดูซิ ถาเขาตกลงก็เอา”

                            หลอนหันไปออนวอนพี่ชายอีกครั้ง   เชษฐาหันไปมองหนารพินทร    เหมือนจะถาม

                   ความเห็น พรานใหญก็บอกเรียบๆ วา

                            “ก็ไมนาจะขัดของอะไรหรอกครับ ถาคุณหญิงอยากจะนั่งดูอยูดวย”
                            แลวรพินทรก็หันไปสั่งเกิดใหเตรียมขัดหางสําหรับสามคนนั่ง  ดารินหันไปมองดูจอม

                   พรานอยางพอใจขึ้นเล็กนอย แตเขาเมินผานไปเสีย ไมไดมองตอบ


                            ตอมาอีกครูใหญ  หางก็ถูกจัดเตรียมไวอยางเรียบรอย  เปนหางที่กวางขวางแข็งแรงพอ

                   สําหรับสามคนนั่ง ระดับสูงจากพื้นดินประมาณ 8 เมตร ซึ่งจัดวาคอนขางสูงสําหรับการขัดหางทั่วๆ





                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   167   168   169   170   171   172   173   174   175   176   177