Page 178 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

178

“เสือมันรูแตเพียงวามีคนมาดักยิงมันเทานั้นครับ แตมันไมรูจักที่จะนับจํานวนคนหรอก

วาขึ้นนั่งหางกี่คน และกลับไปกี่คน ถามันเห็นคนลงจากหางมันก็รูวากลับไปแลวเทานั้น แตเรื่อง
อะไรมันก็ไมสําคัญเทากับวา กลิ่นตัวของผูกองที่มันจําไดเทานั้น ถาผูกองไมอยากจะใหนายใหญ

นั่งอยูคนเดียว จะใหผมนั่งเปนเพื่อนดวยก็ได ผูกองกลับไปคนเดียว”

“เขาทามากนา รพินทร สําหรับการแนะนําของแงซายอยางวานี่ ลองดูสักครั้งเถิดนา คุณ

กลับไปแคมปเสีย และถาไมอยากจะเปนหวงผมมากเกินไปนัก ใหแงซายนั่งคูกับผมก็แลวกัน”

พรานใหญอึ้งไปนาน
“ถาผมกลับไปแคมปโดยไมมีคุณชายกลับไปดวย ถึงแมจะมีแงซายนั่งเปนเพื่อนก็ตาม

คุณหญิงดารินกับคุณไชยยันตจะคิดอยางไร มิตําหนิผมแยไปรึ หาวาทอดทิ้งคุณชายใหเสี่ยงอยูตาม

ลําพัง”
เชษฐาตบไหลรพินทร พรอมกับยิ้ม

“ไมเปนไรหรอกนา ผมรับรองวาทั้งสองคนตองไมคิดอยางนั้นแนนอน คุณบอกเขาตาม

เหตุผลนี้ก็แลวกัน”

“ถึงอยางนั้นมันก็นาเกลียดอยูดีแหละครับ คุณไชยยันตคงจะเขาใจไดดี แตสําหรับ

คุณหญิงดารินคงจะเลนงานผมแนๆ”
เขาพูดพรอมกับหัวเราะกรอยๆ

“ก็ผมรับรองอยูนี่ยังไงวาจะไมใหใครมาวาคุณไดทั้งสิ้น ถึงนอยจะเปนเด็กขี้ตอแยพาล

หาเรื่องเอากับคุณตลอดเวลาก็ตาม เขาก็เปนคนเคารพเหตุผลอยูไมนอย คุณอธิบายใหเขาทราบ
ตามที่เราตกลงกันนี่ก็แลวกัน เพราะมายงั้นเราก็ไมมีวิธีใดอีกแลว อยาเสียเวลาอยูเลย”

รพินทรอิดเอื้อนไมเต็มใจนัก แตภายหลังจากถูกรบเราคะยั้นคะยออยูอีกครูใหญก็จําตอง

จํานน

“ตกลงครับ ถาคุณชายอยากจะทดลองอยางนั้น แตขอสัญญากับผมสักขอหนึ่ง”
“บอกมาเลย คุณตองการใหผมปฏิบัติเชนไรบาง”

เขาถอนใจเบาๆ อีกครั้ง ยิ้มอยางไมปลอดโปรงใจนัก จองหนาเชษฐาแลวหันมามองแง

ซายพูดวา

“เอาละ แงซาย แกนั่งเปนเพื่อนนายใหญอยูดวย ฉันจะกลับไปเพียงคนเดียว แตจําไวนะ
นี่คือคําสั่ง ไอกุดจะเขามาหรือไมเขาก็ตาม จะมีการยิงหรือไมไดยิงก็ตาม และไมวาจะโดยกรณีใดๆ

ทั้งสิ้น ไมใหนายใหญลงจากหางอยางเด็ดขาด จนกวาฉันจะยอนกลับมาอีกครั้งในเวลาหกโมงเย็น

และไมเฉพาะแตนายใหญเทานั้น แกเองก็เหมือนกัน ไมตองลงมาเลย”
“ครับ ผมรับรอง”

แงซายกมหัว

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)