Page 184 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 184
184
ดีแลวทีเดียวนา มันไมนาจะมาฝดเอาตอนนี้เลย ผลักอยูตั้งนานกวาจะเคลื่อน มิหนําซ้ํายังมีเสียง
เทากับเตือนใหมันรูตัว”
วาแลวเชษฐาก็โคลงหัวจุปากอยางเดือดดาล ผลักเซฟปนในมือทดลองกลับไปกลับมา
“วาแตเราจะตามกันยังไง เรียงหนากระดานไปกันทั้งหมดเกาคนนี่นะรึ?”
ไชยยันตถาม
“ผมขอเรียนใหทราบตามตรงวา การตามเสือเจ็บหรือเสือลําบาก เปนการเสี่ยงอันตราย
อยางที่สุด มันมีอยูสองนัยเทานั้น คือไมมันก็เราคนใดคนหนึ่ง เพราะฉะนั้นยิ่งมากคนเทาไหร ก็
เทากับเพิ่มความเสี่ยงมากขึ้นเทานั้น แตผมคิดวาพวกเรา คือ คุณชาย คุณไชยยันต และคุณหญิง คง
ตองการตามมันดวยกันทุกคน”
“ออ แนนอน โดยเฉพาะอยางยิ่งสําหรับฉัน ถาหากคุณไมใชอํานาจในการถูกจางใหมา
เปน ‘ผูออกคําสั่ง’ กีดกันหวงหามฉันไวเสีย”
ดารินพูดขึ้นโดยเร็ว
รพินทรหัวเราะ กมหัวให
“เมื่อแรก ผมคิดวาจะจัดการสงคุณหญิงขึ้นไปนั่งรออยูบนหางพรอมกับพรานของผมสัก
คนหนึ่ง ระหวางที่เราออกติดตาม จนกวาจะไดตัวมัน แตผมมาคิดอีกทีหนึ่ง คุณหญิงก็ควรมีหนาที่
ปราบเสือตัวนี้ดวย เพราะคุณหญิงก็เปนคนหนึ่งในคณะหัวหนาของเรา”
หลอนยิ้มมุมปาก ยักไหล
“คิดไดงั้นก็ดี และขอใหคิดเชนนั้นตลอดไปดวย”
“เพราะฉะนั้น...”
รพินทรลุกขึ้นยืน ดีดกนบุหรี่เหยียบดับ
“เราจะไปกันทั้งหมดนี่แหละครับ ดีเหมือนกันเราจะไดเห็นชัดกันทุกคนวา การตามรอย
เสือลําบากนั้น มันนาตื่นเตนเสี่ยงอันตรายเพียงไหน เตรียมตัวครับ เราจะตามมันเดี๋ยวนี้แหละ”
วาแลวเขาก็ดีดนิ้วเรียกลูกนองใหเขามารวมกลุมทั้งหมด นัดแนะสั่งความซุบซิบอะไรอยู
ครู ก็หยิบ .375 แม็กนั่มคูมือขึ้นมาขยับลูกเลื่อนตรวจดูกระสุนในรังเพลิง แลวผลักลูกเลื่อนเขาที่
ออกเดินแกะรอยนําไป โดยมีเชษฐา ไชยยันต และดารินตามหลังอยางกระชั้นชิด พรานของเขาอีก
สองคน คือเสยและจัน แยกเปนหนากระดานออกไปทั้งซายและขวา สวนเกิด แงซาย และเมย อัน
เปนหัวหนาลูกหาบ เดินระวังอยูเบื้องหลัง
รอยเสือสมิงที่ซมซานเผนหนีไป สังเกตเห็นไดชัดเจนทุกระยะในสายตาพรานอยาง
รพินทร บางแหงก็กองโต แสดงวามันหยุดพักเลียแผลที่นั่น แลวก็กระเสือกกระสนตอไปอยาง
ทรหด อันเปนธรรมชาติของมัน
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)