Page 188 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 188
188
ไชยยันตรองอยางตื่นเตน
“คราวนี้ผมเห็นจะตองขอแลวละครับ”
จอมพรานพูดพรอมกับยิ้มขรึมๆ มองไปที่ไชยยันตแลวเปลี่ยนมาจับอยูที่เชษฐา
“ขออะไร?”
“ขอเขาไปจัดการกับมันเอง คุณชาย คุณไชยยันต และทุกคนโปรดคอยระวังตัวอยูในที่
กําบังเทานั้น”
เชษฐา ไชยยันต ดาริน และทุกคนยอมจะเขาใจสถานการณในขณะนี้ไดดี เกินกวาที่
จะตองอธิบายอะไรกันมาก แนนอนที่สุด ในภาวะเชนนี้ ไมมีใครเหมาะสมเกินไปกวาจอมพราน
ทั้งเชษฐาและไชยยันตตางก็ยอมรับกับตนเองวา ตราบใดก็ตามที่ รพินทร ไพรวัลย อยูรวม
เหตุการณดวยในสภาพเชนนี้ ควรจะปลอยใหเปนหนาที่ของเขา ไมใชบังอาจขันอาสากระทําเอง
การเดินเขาไปยิงเสือจนมุมในที่จํากัดระยะเผาขน มันหมายถึงวา ผูยิงจะตองมี
สติสัมปชัญญะ และความชํานาญสักขนาดไหน มันเปนการเอาชีวิตเปนเดิมพันทีเดียว!
โดยเฉพาะอยางยิ่งสมิงรายตัวนั้นคือ ‘ไอกุด’ เสือผีสิง!!
“อันที่จริงผมอยากจะขอรับหนาที่นี้จากคุณ เพราะไหนๆ ผมก็ยิงมันไวแตแรกแลว...”
ม.ร.ว.เชษฐากลาวดวยเสียงเครงขรึมจริงจัง เอื้อมมือมาจับแขนพรานใหญไว บีบแนน
พรอมกับยิ้ม
“แตก็รูสึกตัวเองดีวา ถึงอยางไรผมก็ไมเหมาะกวาคุณ ผูซึ่งมือเหนือกวา จะทําใหคุณเกิด
วิตกกังวลเปนหวงผมชนิดอกสั่นขวัญแขวนไปเสียเปลาๆ ตกลงรพินทร ผมยอมใหเปนหนาที่ของ
คุณ โดยไมอวดดีทําเสียเองหรอก”
“แตผมวา เราใชวิธีจุดประทัดไลอยางเมื่อกี้นี้ไมดีกวาหรือ”
ไชยยันตแยงมาโดยเร็ว เชิงออกความเห็นอยางเปนหวง
“มันตกใจเสียงก็เผนออกมาใหเรายิงเองแหละ ดีกวาที่คุณจะบุกเขาไปประจันหนามันใน
ระยะประชิด วิธีนั้นมันเสี่ยงเกินไป”
“ไมมีทางเลือกอยางอื่นอีกแลวครับ คุณไชยยันต ตอใหเราจุดประทัตหรือยิงปนทําเสียง
เอะอะสักเทาไหร ไอกุดก็จะไมมีวันโผลออกมาจากซอกหินนั่นอีกเลย เสือฉลาดอยางมันรูดีวาที่นั่น
เปนกําบังอันปลอดภัยที่สุดของมันแลว เวนแตศัตรูของมันจะกลาบุกเขาไปจนถึงตัวมันเอง ซึ่งมันก็
เตรียมสูอยางจนตรอกเปนวาระสุดทาย นอกจากวิธีนี้ เราก็ตองคอยเฝาลอมดักมันอยูอยางนี้ จนกวา
มันจะตายเองเพราะพิษบาดแผล ซึ่งเราก็ไมมีทางรูวามันจะตายเมื่อไหร เสียเวลาเปลาๆ”
“ถาจําเปน ก็นาจะเลือกเอาวิธีหลังอยางวานั่น ดีกวาที่พวกเราคนใดคนหนึ่งจะตองทําบา
ระห่ํา เสี่ยงตอชีวิตเกินกวาเหตุ”
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
