Page 190 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 190

190



                   เชษฐากับไชยยันตยิ้มออกมาได  ถอนใจโลงอกตาเปนประกาย  สวนดารินเปาลมออกจากปาก

                   หลับตาลง หลอนดูเหมือนจะกลั้นลมหายใจนานที่สุด กอนที่พรานใหญจะโผลออกมาอีกครั้ง
                            ทุกคนพากันไตไหลเขา ตรงไปที่โขดหินกอนนั้นโดยเร็วอยางตื่นเตนยินดี เมื่อตางพรูกัน

                   เขามาถึง    ภาพที่เห็นภายในโพรงถ้ําลึกประมาณหาเมตรเปนแองเขาไปในผาชัน   ก็คอเสือ

                   ลายพาดกลอนขนาดใหญที่สุด  ซึ่งไมเคยพบเห็นมากอน  แมกระทั่งในสวนสัตว  นอนฟุบในทา
                   หมอบ  หัวซุกอยูหวางขาอันใหญโตทั้งสองขาง  ที่ยื่นราบไปกับพื้น  ตรงหนาผากเหนือหวางตาทั้ง

                   สองขาง มีรอยแผลของ .357 แม็กนั่ม เจาะทะลุออกกานคอ เลือดยังทะลักรินอยูปริ่มๆ นองไปกับ

                   พื้นหิน  สิ่งที่เห็นถนัดที่สุดก็คือ  นิ้วขางหนึ่งทางอุงตีนขวาของมันหายไป  ซึ่งเปนแผลตําหนิอัน

                   เกิดขึ้นจากกระสุนของนายอําพลเมื่อ 2-3 ปมาแลว

                            นั่นคือกาลอวสานของไอกุด เสือผีสิง!!


                            ทั้งหมดอุทานกันออกมาแซดไปหมด  เมื่อมองเห็นซากของสมิงรายอยางถนัดตา  พากัน

                   เขามาหอมลอมมุงเต็ม  ม.ร.ว.หญิงดาริน  ถายภาพไวหลายภาพอยางรวดเร็ว  สมกับแรงกระหายมา
                   นาน  ตางพูดวิจารณกันลั่นฟงไมไดศัพท  คนที่สมใจที่สุดก็คือนายเมย  ผูซึ่งลูกหาบอันเปนลูกนอง

                   ของเขาถูกคาบไปกิน และผูที่พอใจที่สุดก็คือ ม.ร.ว.เชษฐา หัวหนาคณะ ในกรณีที่ปราบไดสมความ

                   ตั้งใจ  และไดเสือตัวใหญที่สุดเทาที่เขาเคยเห็นมา  มัจจุราชแหงไพรกวาง  ผูมีมันสมองราวกับผีตาย
                   โหงคอยบงการตัวนี้ วัดคราวๆ จากสายตาโดยไมรวมสวนหางยาวถึงสองเมตรเศษ อุงตีนแตละขาง

                   ขนาดชามกวยเตี๋ยว เมื่อใกลเขามา กลิ่นสาบสางรุนแรง ระคนกับกลิ่นเหม็นอันเกิดจากที่มันกินซาก

                   เนาคละคลุงตลบไปหมด เห็บเกาะเต็มทั้งตัว

                            เชษฐาและไชยยันตยิ้มออกมาอยางแชมชื่น  ตางเขามาจับมือรพินทรอยางแรง  ไมจําเปน
                   เสียแลว สําหรับคํายกยองสรรเสริญชมเชยอะไรที่ทั้งสองจะมอบใหแกรพินทร แตมันเปนการแสดง

                   ความยินดี

                            “มันควรจะตายดวยมือผมนะ แตแลวในที่สุดก็มาสิ้นเอากับมือคุณจนได”

                            เชษฐาพูดปนหัวเราะ
                            “มันกําลังอยูในลักษณะอยางไร ในขณะที่คุณเดินเขามายิง?”

                            ไชยยันตถามอยางไมวายตื่นเตน

                            “นอนคอยวาระสุดทายครับ       มันหมดแรงแลวเพราะกระสุนลูกปรายทั้งสองนัดของ
                   คุณชาย ตรวจดูจากบาดแผล ถึงมันจะไมถูกซ้ํา ก็คงไมรอดเกินคืนนี้ ตอนที่ผมโผลเขามา มันนอน

                   แยกเขี้ยวคํารามอยูเฉยๆ  ผมยิงมันในระยะหางไมกี่วาเทานั้น  ลักษณะเดิมๆ  ของมันอยูอยางไรก็อยู

                   อยางนั้น ไมมีดิ้นเลย”

                            จากการตรวจกระสุนลูกซองเชษฐาที่ยิงไวกอน พบวา 9 เม็ดของลูกปราย โอ-โอ บั๊ค นัด
                   แรก  รวมกลุมกันเปนกระจุกทะลุเขาที่ชองทองดานขวาเหนือตะโพกเล็กนอย  บางเม็ดทะลุเลย



                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   185   186   187   188   189   190   191   192   193   194   195