Page 194 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

194

“แตกละเอียดเลยหรือ เอะ! แปลกจริง ไมนาจะเปนไปไดเลยนี่ ผมเห็นแผลทางเขาเล็กนิด

เดียว”

“เปนความจริงครับ ประเดี๋ยวเราออกไปดูดวยกันก็ได ผมเองก็รูสึกเสียดายแทน กะโหลก
ของมันหลังจากลอกหนังปลิ้นเนื้อออกหมดแลว มีขนาดเขื่องกวาบาตรพระเสียอีก อีตอนที่ผมยิง

มันก็ไมทันจะนึกถึงเรื่องหัวกะโหลกหรือเรื่องหนังใดๆ ทั้งสิ้น และสัญชาตญาณของพรานทุกคนก็

คงจะเหมือนกันทั้งนั้น ก็คือจองจะยิงสัตวใหตายคาที่ในทันทีโดยไมคํานึงถึงเรื่องอื่น ทางเขาและ

ทางออกของกระสุนมันเล็กลวงตาจริงหรอกครับ แตปฏิบัติการของมันรายกาจไมนาเชื่อเลย มันเขา
ไปตีควานในสมองเสียอยางไมมีชิ้นดี ไมใชเพียงแตเจาะทะลุไปเฉยๆ อยางที่เราเขาใจกันพื้นๆ

โดยเฉพาะอยางยิ่งกระสุนขนาด .375 และลูกหัวออนน้ําหนัก 270 เกรนดวยแลวยิ่งไปกันใหญ ถา

เปนลูกหัวแข็งแบบฟูล แพทซ ก็คงไมถึงเพียงนี้”
“วาว! นี่เปนความรูใหมของผมทีเดียว”

ไชยยันตรองออกมา ทําหนาตื่นหันไปมองดูเชษฐาและรพินทรสลับกัน แลวหัวเราะ

ออกมา

“ผมไมยักรูมากอนวา อานุภาพของกระสุนหัวออน ยิงสัตวมันจะรายกาจถึงเพียงนี้ คิดเอา
ตามสามัญวินิจฉันก็คือ มันเปนกระสุนไรเฟลความเร็วสูง และลูกก็ไมใชหนาตัดใหญโตมโหราฬ

อะไรนัก โดยเฉพาะอยางยิ่งเมื่อยิงไประยะใกล และเปาหมายเปนของแข็งคือกะโหลกหัวของมัน

แบบนี้ ลูกปนก็นาจะเจาะทะลุผานไปเฉยๆ ไมนาจะตีควานเสียจนกะโหลกแตกราวไปหมดเชนนี้”

เชษฐาจุปากเบาๆ มองดูสหายรักอยางขันๆ
“เสียแรงถือปนเขาปามาหลายครั้ง แลวก็ยิงสัตวมาไดชนิดที่พอจะคุยอวดคนอื่นเขาวา

เปนนักลาสัตวคนหนึ่งไดเต็มปาก แกจะรูถึงอานุภาพของปนที่ถืออยูในมือใหละเอียดนิดก็ไมมี นี่

แหละเขาเรียกวาสักแตวายิง ลูกปนที่ผลิตสําหรับลาสัตวใหญทุกชนิด ปฏิบัติการของมันเหมือนกับ
ปนไรเฟลของทหารเมื่อไหรกัน สังเกตงายๆ หัวกระสุนมันก็ประดิษฐผิดกันอยูแลว เพื่อใหอานุภาพ

ในการประหัตประหารอยางฉกรรจทั้งนั้น ไมใชเพียงแตวาใหเจาะทะลุผานไปเฉยๆ เหมือนปน

ทหารเพราะสัตวใหญมันมีความทรหดอดทนเปนพิเศษ ลําพังแคใชความแรงเจาะทะลุ ไมสามารถ
จะหยุดยั้งมันได แมนจะถูกที่สําคัญก็ตาม ฉะนั้นเขาจึงประดิษฐหัวกระสุนใหมันทํางาน

ประหัตประหารพิเศษออกไป ไมเพียงแตเจาะทะลุธรรมดาเทานั้น ยังใหตีควานกลามเนื้อและ

กระดูกบริเวณที่หัวกระสุนเจาะผานเพื่อสรางบาดแผลฉกรรจยิ่งขึ้น ลูกปนในยุคปจจุบันไมจําเปน

จะตองอาศัยหนาตัดใหกวางใหญเหมือนสมัยโบราณอยูอีกแลว เปนลูกเล็กๆ น้ําหนักเพียงไม
เทาไหรนั่นแหละ มันทํางานไดเกินตัวนัก ฉันเอาลูก .375 หัวออนแบบที่รพินทรยิงไอกุดวันนี้ ซัด

เกงเขาตัวหนึ่งตอนที่ไปปาอุทัยธานี นึกไมถึงเหมือนกันวา เกงตัวนั้นจะขาดสะพายแลงไปเลยราว

กับถูกขวานจาม ทั้งๆ ที่แตแรกคิดวาลูกมันก็ไมไดใหญโตมโหราฬอะไรนัก ลูกปนพวกนี้ถาถูก

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)