Page 192 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 192

192



                                                           11




                            ซากของไอกุดขนาดสี่คนหามหลังยังแอ  และตองพักบอยๆ  ทั้งหมดบายหนากลับแคมป

                   โดยยอนรอยเดิม แวะที่ศพของลูกหาบเคราะหรายซึ่งใชเปนเหยื่อลอ รพินทรสั่งใหหยุดพักที่นั่นอีก

                   ครั้ง  เพื่อขุดหลุมฝงศพของเอิ้นไวยังบริเวณใตหางทุกคนพบความสลดใจอีกครั้ง  เมื่อมองเห็นศพ
                   ของลูกหาบที่เสียชีวิตอยางอนาถเพราะเจาเสือสมิง  แตก็สาสมใจแลวที่สามารถลาไอกุดใหสิ้นชื่อลง

                   ไดเปนการทดแทน

                            เมื่อจัดการฝงศพก็เดินทางกลับแคมปมาถึงในเวลาตะวันชิงพลบพอดี   พวกที่แคมป
                   ทั้งหมดพรูกันออกมาตอนรับ  พรอมกับสงเสียงโหรองลั่นอยางตื่นเตนดีอกดีใจที่มองเห็นวากของ

                   เสือใหญถูกหามมา เอิกเกริกไปทั่วบริเวณแคมป สงเสียงพูดจาซักถามพวกที่ไปกับขบวนตามลาลั่น

                   ไปหมดฟงไมไดศัพท และพากันเขามามุงลอมซากของไอกุดเต็มโดยละทิ้งหนาที่อื่นๆ หมด
                            ค่ํานั้น  ม.ร.ว.เชษฐา  สั่งใหนําวิสกี้ออกมาเปดเลี้ยงพวกลูกหาบ  และพรานพื้นเมืองของ

                   รพินทรอยางไมอั้น  เปนการแสดงผลสําเร็จในการพิชิตไอกุดลงได  ทุกคนรื่นเริงครึกครื้นกันเปน

                   พิเศษ และทั้งหมดไมวาจะเปนนายหรือลูกจาง เพิ่งจะรูสึกในรสชาติอันเอร็ดอรอยของอาหารค่ํามื้อ
                   นั้น  นับตั้งแตวินาทีวิกฤตซึ่งเกิดขึ้นโดยการทราบขาววาเสือรายยองเขามาลากเอาลูกหาบไปขย้ําเมื่อ

                   ค่ําวานนี้

                            “ทีนี้เห็นจะโลงใจนอนตาหลับกันไดเสียทีนะ”

                            เชษฐาเอยขึ้นยิ้มๆ  ในระหวางการสนทนาบนโตะอาหารค่ําในเต็นท  ซึ่งมีรพินทรรวมอยู

                   ดวยตามปกติเหมือนเดิม
                            “ครับโลงอกไปที ครั้งแรกผมยังวิตกเปนทุกขวา ไอกุดจะทําใหคณะของเราตองเสียเวลา

                   ออกไปโดยไมมีกําหนด โชคดีเหลือเกินที่เราปราบมันลงไดภายในเวลาไมเกิน 24 ชั่วโมงนับตั้งแต

                   มันเลนงานคนของเรา”
                            จอมพรานตอบเรียบๆ  ขณะนั้นทั้งสี่รับประทานอาหารเสร็จเรียบรอยแลว  และแงซาย

                   กําลังนําเอากาแฟกับบรั่นดีเขามาให

                            “ผลสําเร็จในการพิชิตไอกุดลงไอในครั้งนี้ มาจากแงซายคนเดียว ถาไมไดแงซายแนะนํา

                   ใหคุณลงจากหางและกลับแคมป  ปานนี้ยังไมรูเลยวาพวกเราจะตองแกรวคอยดักมันไปนานอีกสักกี่
                   วัน”

                            ไชยยันตพูดพรอมกับหัวเราะ  แลวเอื้อมมือไปตบหลังหนุมชาวดงนักพเนจรผูมายืนริน

                   กาแฟแจกจายปรนนิบัติอยูใกลๆ  เชษฐาและดารินหันไปมองดูแงซายอยางพึงพอใจ  อดีตนายทหาร

                   กองโจรกะเหรี่ยงผูสมัครเขามาเปนคนใชคณะเดินปา  มีสีหนาสงบราบคาบและสํารวมอยูตามเดิม






                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   187   188   189   190   191   192   193   194   195   196   197