Page 199 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

199

ปาทุกชนิด และนาจะเรียกไดวา มันชอบสอดรูสอดเห็นอยางเชนที่คุณชายวาเมื่อครูนี้ สวนที่วาชอบ

ทดลองนั้นก็คือ สิ่งใดก็ตามที่มันสงสัย หรือเกินความสามารถอันเปนธรรมชาติสามัญของมัน มัน
จะเพียรพยายามทําใหได ทั้งๆ ที่การกระทํานั้นๆ ก็ไมไดเกิดประโยชนอะไรแกตัวมันเลย เปนตนวา

มีแมน้ําหรือบึงขวางกั้นหนามันอยู และอีกฟากหนึ่งมันมองเห็นปาหรือเขา มันไมรูเลยวาปาหรือ

ภูเขาที่มันมองเห็นอยูลิบๆ เบื้องหนาจะมีสัตวใหมันจับกินไดสมบูรณดีหรือไมมันก็อยากจะทดลอง
ขามไป แลวมันก็พยายามวายน้ําขามไปยังฝงที่มันมองเห็นอยูนั้นใหได โดยไมคํานึงถึงวา ตัวมันเอง

จะจมน้ําตายหรือเปลา”

แลวพรานใหญก็หัวเราะออกมาเบาๆ ทิ้งกนบุหรี่ลงกับพื้น ใชรองเทาขยี้ดับ หยิบแกว

บรั่นดีขึ้นจิบ กลาวปนหัวเราะอยางอารมณขันตอมาวา

“เกี่ยวกับเรื่องความอยากรูอยากทดลองของเจาสัตวประเภทเสือนี่ มีเรื่องขําๆ ที่คุณพอ
ของผมเคยเลาใหผมฟงสมัยที่ผมยังเปนเด็กอยูเรื่องหนึ่ง จะจริงเท็จประการใดผมก็ไมกลายืนยันนะ

ครับ เพราะผมไมไดเห็นเองมากับตา เพียงแตคุณพอทานเลาใหฟงเทานั้น ทานเลาวา ครั้งหนึ่งที่ทาน

ทองเที่ยวอยูในตอนเหนือของลําน้ําแคว ทานเห็นเสือโครงตัวหนึ่งวายน้ําขามแมน้ํากลับไปกลับมา
อยูหลายเที่ยวทีเดียว ครั้งแรกทานนึกไมออกวาเจาเสือตัวนั้นมันตองการอะไร คิดแตเพียงวามันอาจ

ตองการขามฟากปาที่มีลําน้ํากั้นอยู แตพอถึงอีกฝงหนึ่ง เห็นมันยืนเมียงๆ มองๆ หันกลับมายังฝง

เดิมแลวก็กระโจนลงน้ําวายกลับไปยังฝงเดิมอีก ครั้นพอถึงฝงเดิม มันก็ทําอาการมองกลับมายังอีก
ฝง อีกครูเดียวมันก็ลงน้ํา พยายามวายขามมาอีก มันทําอยูอยางนั้นถึง 4-5 เที่ยวทีเดียวครับ”

“ทําไมมันตองวายกลับไปกลับมาอยูยังงั้น?”

คณะนายจางเอยถามเขามาเกือบจะเปนเสียงเดียวกัน พรอมกันดวยความสงสัย รพินทร

ไพรวัลย หัวเราะดังขึ้นอยูในอาการขบขันสนุกสนาน
“เรื่องนาหัวเราะมากทีเดียวครับ คือคุณพอผมทานบอกวา ภายหลังจากที่ทานเฝาซุม

สังเกตอยูนาน จึงพอจะจับเคล็ดไดวา เจาเสือตัวนั้นขณะที่มันยืนอยูบนฝงเดิมของมัน มันมองเล็งไป

ซุมไผกอหนึ่ง ซึ่งอยูฝงตรงขามเปนแนวตรงกับตัวมันที่ยืนอยูอีกฝงหนึ่ง มันมีเจตนาโดยตรงที่วา จะ

วายขามฝงเพื่อขึ้นจากน้ําใหตรงกับแนวกอไผที่มันกะไวดวยสายตา ทีนี้ขณะที่มันลอยคอวายอยูใน
ลําน้ํา กระแสน้ําพัดตัวมันใหลอยไปทางดานใต มันถึงฝงตรงขามไดตามตองการ แตผิด

วัตถุประสงค คือตําแหนงที่มันขึ้นฝงไดนั้น หางจากกอไผที่มันหมายตาไวประมาณ 60-70 เมตร มัน

จึงวายกลับมายังฝงเกาอีก จองมองดูกอไผที่มันกะไวอยางสงสัยเสียเต็มประดา แลวก็กระโจนลงน้ํา
พยายามจะวายไปใหขึ้นฝงตรงกับกอไผนั้นใหได น้ําก็พัดมันลงต่ําคลาดที่หมายไปทุกครั้ง นั่นจึง

เปนสาเหตุใหมันตองวายน้ํากลับไปกลับมาอยูเชนนั้น คุณพอทานเลาใหผมฟงอยางนี้แหละครับ”

นายจางของเขาทั้งสามพากันหัวเราะครืนขึ้นอยางสนุกสนาน โดยเฉพาะอยางยิ่ง ม.ร.ว.

หญิงดาริน ปลอยกากออกมางอหาย

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)