Page 76 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

76

“เอ ถางั้นเราก็มีหวังจะไดยิงไปในระหวางทางนี่นะซิ”

เชษฐาพูดอยางตื่นเตน
“ถาทานไมอยากจะนั่งเบื่อในเกวียนกอนจะถึงที่หยุดพัก ทานถือปนลงไปเดินกับผูกอง

เถอะครับ อาจมีหวังไดยิงอะไรแนๆ อยางนอยก็กวาง”

“ปาดโธ! แลวก็ไมบอกแตแรกดวย ปลอยใหเรานั่งหงาวอยูในเกวียนนี่เอง ไมเห็นได
ความอะไรเลย”

ไชยยันตจุปากลั่น หันไปควา .458 จากราวปนที่ทําติดไวกับเกวียน ซึ่งตั้งปนขนาดตางๆ

ไวเปนแถวขึ้นมาขยับลูกเลื่อนตรวจดูกระสุน

“คุณรพินทรคงไมอยากจะใหเราเดินเหนื่อยกอนที่จะถึงที่หยุดพัก และทําการลากันจริงๆ
กระมัง ถึงไมชวนใหเราลงไปเดินดวย”

“แกกับนอยนั่งอยูบนเกวียนนี่ไปสองคนเถอะ ฉันขอลงไปเดินกับพรานใหญของเรา

ดีกวา เผื่อจะเจออะไรที่มันตื่นเตนบาง”

วาแลว ไชยยันตก็กระโดดลงจากเกวียนพรอมกับปนในมือ
“เดี๋ยว รอดวย ฉันไปมั่งซิ”

ดารินรองมาเร็วปรื๋อ ฉวย .270 ขึ้นมาบาง แลวกระโดดลงวิ่งตามไป ม.ร.ว.เชษฐา พลอย

นึกสนุก เพราะขี้เกียจจะทนนั่งรําคาญอยูคนเดียวในเกวียน จึงหยิบเอฟเอนกึ่งอัตโนมัติ บรรจุ
กระสุนลูกซอง 5 นัดขึ้นมา หันไปสั่งแงซายวา

“แงซาย แกคอยคุมเกวียนนี่ไวใหดีนะ อยาใหใครไปแตะตองปนในราวเหลานี้เปนอัน

ขาด เราจะเดินลวงหนาไปกอน”
แงซายยิ้มยิงฟนรับคํา เชษฐาเผนลงจากเกวียน สาวเทาตามหลังไชยยันตกับดารินไป

ทั้งสามเดินไปทันรพินทรผูเหลียวหลังกลับมาพอดี และเบิกตาตื่นๆ และยิ้มฉงบเล็กนอย
ที่เห็นคณะนายจางทั้งหมดพากันลงจากเกวียนถือปนเดินเขามาสมทบ

“พวกเราขอเดินไปกับคุณมั่ง ขี้เกียจนั่งรําคาญอยูในเกวียน”

ไชยยันตวา ขณะที่ทั้งสามเดินเคียงขนาบรพินทร กลายเปนแถวเรียงสี่

“เชิญครับ ถานึกจะสนุกออกกําลังกายมั่งก็เอา”
จอมพรานตอบยิ้มๆ คงสาวเทาคืบหนาตอไปดวยฝกาวอันสม่ําเสมอ

“เอาเปรียบนี่ เลนเดินอาวๆ นําหนามาคนเดียว ใหพวกเรานั่งแกรวกันอยูในเกวียน

เหมือนตัวอะไรงั้นแหละ”
ดารินพูดขึ้นลอยๆ

“ผมตองการอํานวยความสะดวกสบายใหแกนายจางของผมมากที่สุดเทาที่จะทําไดครับ

ไมอยากใหลงมาเดินเหนื่อยเสียเปลาๆ ในระยะที่เรายังมีอะไรพรอมเชนนี้ ไมตองกลัววาจะไมได

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)