Page 81 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 81

81



                   ประณีตอะไรเลย  ผลก็คือเชษฐายิงเขาเปาอยางแมนยํา  สวนไชยยันตยิงผิดทั้งๆ  ที่ตางก็ลั่นไกพรอม

                   กัน
                            “วิเศษมากครับคุณชาย เปนการประเดิมชัยที่วิเศษสุด ผมยังนึกวาคุณชายกับคุณไชยยันต

                   จะยิงไมทันเสียอีก มันกําลังเผนแลว”

                            รพินทรยิ้มพราย เขามาจับมือนายจางของเขาบีบแนน กลาวชมเชยอยางจริงใจ

                            “มันฟลุกนะคุณรพินทร ผมก็คิดวาผิด เพราะผมยิงดักหนามันตั้งวา ประจวบเหมาะกับที่
                   มันเผนพอดี”

                            เชษฐาตอบยิ้มๆ ดวยอาการถอมตามนิสัยอยางเดิม แตไชยยันตเกาหัว จุปากลั่น

                            “โชคดีเหลือเกินที่แกลมมันได  ลูกปนของฉันมันไมรูหายไปทางไหน  วา!  ไมไดความ
                   บอกตรงๆ  อีตอนคุณรพินทรบอกใหยิง  ฉันยกปนขึ้นยังไมทันเห็นศูนยปนถนัดเลย  อารามตื่นเตน

                   กลัววามันจะเผนไปเสียกอน  ก็เหนี่ยวตูนไปงั้นเอง  ไอศูนยกลองนี่มันไมไดความแฮะ  ยิงกันแบบ

                   กะทันหันอยางนี้เล็งไมทัน ไมเอาละ เปลี่ยนมาเปนลูกซองแฝดของฉันมั่งดีกวา”

                            “ก็มีอยางรึ เอาปนยิงชางมายิงกวาง”
                            ดารินวา ทุกคนพากันหัวเราะครึกครื้น ขันในทาทีอันติดตลกและรื่นเริงอยูตลอดเวลาของ

                   ไชยยันต  เขาบนพึมอยูเชนนั้น  จัดแจงจะเดินกลับไปที่เกวียนเพื่อเปลี่ยนมาเปนลูกซอง  แตรพินทร

                   เหนี่ยวแขนไว
                            “ผมวาเพื่อความไมประมาท เปนการดีแลวละครับ ที่คุณไชยยันตถือไอ .458 นี่ ผมเองมี

                   30-06  คุณชายถือลูกซอง  บุญคํากับจันที่เดินตามเรานี่ก็มีลูกซองเหมือนกัน  ขณะนี้เราอาศัยทางเดิน

                   ของชางเดิน  เจาของทางมันอาจยกโขลงเดินสวนกับเราเมื่อไหรก็ได  ถือปนใหญๆ  ไวบางสัก
                   กระบอกก็ยังพอจะรับหนามันไวได”

                            ไชยยันตยิ้มแหงๆ บนอุบอิบ

                            “เฮอ! เอาก็เอา เปนอันวาผมไมตองยิงอะไรกันจนกวาจะเจอไอจมูกยาว ซึ่งบอกตามตรง
                   วา ผมก็ไมอยากเจอมันนัก”

                            “ชวยไมได  อยากถือมันมาเองทําไมละ  คนไมเคยชินกับปาก็แบบนี้แหละ  ตองเลือกถือ

                   ปนโตๆ ไวกอน ทั้งที่วาอันที่จริงแลว ปนโตมีโอกาสยิงไดนอยที่สุด”

                            ดารินไดโอกาส พูดเยาะมาปนหัวเราะ
                            “เอางี้ดีกวา  คุณรพินทรมีหนาที่คุมกันเรา  เปลี่ยนเอาไอนี่ไปถือไวเถอะ  เพราะถาไอจมูก

                   ยาวมันโผลมา ผมก็ยังไมแนใจเหมือนกันวา ผมจะรับหนามันไวไดหรือเปลา เปลี่ยนเอา 30-06 ของ

                   คุณมาใหผมชั่วคราวดีกวา ผมจะไดมีโอกาสยิงอะไรไดบาง ประเดี๋ยวตองขอแกหนาเสียหนอย”

                            รพินทรสงปนของเขาไปแลกกับปนของไชยยันต ดวยสีหนายิ้มขันๆ อยูเชนนั้น นายพัน
                   ตรีหนุมรับไปอยางยินดี  จอมพรานขยับลูกเลื่อนของไรเฟลขนาดหนักที่เขารับมาจากไชยยันต  แลว

                   ก็พบความหละหลวมอีกขอหนึ่งของไชยยันต  คือภายหลังจากยิงนัดแรกไปแลว  ไชยยันตยังไมได



                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85   86