Page 84 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

84

ม.ร.ว.เชษฐา จุปากเบาๆ บนมาวา

“แกละมันเปนเสียอยางนี้ ไมรอบคอบเลยพับผา เสียแรงเปนนายทหาร จําเรื่องเกาไมได
เหรอ เมื่อหนารอนปกอนโนน แกก็เขาปาประจวบคีรีขันธกับฉัน ก็ไอแบบนี้แหละ ยิงแลวไมคาย

ปลอกทิ้งแลวก็ลืม พอกวางมันเขามาใตหาง แกก็เหนี่ยวไกใหญ แลวก็สบถสาบานลั่นวา ไอกวางตัว

นั้นมันมีดี เพราะปนของแกยิงไมออก ที่แทก็เพราะแกไมไดกระชากลูกเลื่อนเตรียมไวนั่นเอง นั่นดี
วามันเปนกวาง แลวก็เขามาใหแกยิงใตหางนะ ถาเปนเสือหรือชาง มันชารจรี่เขามาแลว แกมัวแตขี้

หลงขี้ลืมแบบนี้ก็มีหวังเกม”

“ก็ไชยยันตนี่นา”

ดารินไมยอมปลอยโอกาสใหผานไป
“ถึงเขาจะเปนนายทหาร เขาก็เปนนายทหารปนใหญ ที่ใชยิงดวยกลไกอัตโนมัติ

เพราะฉะนั้นพอมายิงไรเฟลแบบลูกเลื่อน ก็คิดอยูร่ําไปวามันคงจะอัตโนมัติสลัดปลอกกระสุนเอง”

“เอาเลย ไดทีขี่แพะไลเขา นอย!”

เพื่อนชายรองมา ทําหนายูยี่

ในที่สุดทั้งหมดก็เดินลงไปตามทางลาดต่ํา มองเห็นปาโปรงอยูเบื้องหนา ขณะที่ทุกคน

กําลังเดินคุยกันเพลิน รพินทรผูเดินนําอยูเบื้องหนา ก็หยุดชะงักกับที่อยางกะทันหัน เชษฐา ไชยยันต
และดาริน ซึ่งเดินตามกันมาอยางไมเปนระเบียบเบื้องหลัง กาวมาทันและตางก็พลอยหยุดกึกลง

หมดทุกคน

บนพื้นดินเบื้องหนา หางออกไปไมเกิน 15 เมตร ลํายาวมีสวนอวบขนาดทอนขาของ
อะไรชนิดหนึ่ง ทอดขวางอยูกลางทาง สีของมันเปนสีน้ําตาลออนกลมกลืนกับใบไผที่รวงกลาด

เกลื่อนอยูกับพื้น จนแทบเปนสีเดียวกัน ถาไมใชเพราะอาการเคลื่อนไหวแสกสากไปกับพื้นอยาง

แชมชา มันเคลื่อนไปในลักษณะเลื้อยไมเห็นหัว และไมปรากฏสวนหาง ทวาแตแลวบัดนั้นเอง
ลักษณะคลายๆ กันอีกสวนหนึ่ง ก็ชูราขึ้นมาอยางรวดเร็วฉับพลัน ตั้งเปนลําสูงกวาระดับพื้นเลย

ระดับศีรษะของคณะเดินปาทุกคนที่พากันยืนนิ่งอยู ขึ้นไปเกินกวาชวงแขนแผพังพานแบบใหญ

ออกไปเกือบจะเทากระดงยอมๆ พรอมกับดวงตาทั้งคูที่ฝงอยูในเบาลึกแดงฉาน ราวกับทับทิม และ

ปลายลิ้นสองแฉกอันตวัดอยูแปลบปลาบ
มัจจุราชรายแหงดงดิบ! พญาจงอาง!

ใครคนใดคนหนึ่ง...จากเบื้องหลังของเขาขยับตัว แตรพินทรกระซิบเฉียบขาด

“อยา! เฉยไว!”
“สวรรคโปรดเถอะ ถามันฟาดหัวฉกลงมาก็ถึงพวกเราแลว”

ใครอีกคนหนึ่งครางแหบๆ ออกมาเบาที่สุด

“คุณชายครับ”

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)