Page 87 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 87
87
“คุณสงสัยอะไร?”
“ตามปกติมันอยูเปนคู เราอาจพบคูของมันอีกตัวในรัศมีหนึ่งกิโลเมตรที่เราจะเดินไปนี่ก็
ได ทางที่ดีที่สุด ผมอยากจะขอรองใหพวกคุณกลับขึ้นไปนั่งบนเกวียนเสีย จนกวาจะถึงที่ซึ่งผมจะ
กําหนดใหพัก ความจริงพวกคุณก็เดินกันมาหลายชั่วโมงแลว ออมแรงไวยิงเลียงผาในตอนเย็นนี้
ดีกวา”
เชษฐา ไชยยันต และดาริน หันมามองดูหนากัน แลวเชษฐาผูเปนหัวหนาคณะก็ยิ้มพยัก
หนา
“ความจริงเรายังไมอยากจะกลับไปนั่งเกวียน อยากจะเผชิญอะไรเคียงบาเคียงไหลกับคุณ
ใหสาสมกับที่เราก็ไดตั้งใจมาแลว แตพวกเราในฐานะที่ฝากชีวิตไวกับคุณ ก็จะถือวาคําสั่งของคุณ
สําคัญที่สุด เอาละ พวกเราจะกลับไปอยูบนเกวียน”
“ขอบพระคุณครับคุณชาย การเผชิญภัย เรายังจะตองเผชิญรวมกันอีกมาก และไมมี
ขอบเขตจํากัด แตผมไมตองการใหคณะของคุณชายมาเผชิญและเสี่ยงกับไอสัตวไมมีตีนชนิดนี้เลย
มันไมมีประโยชนและไมนาสนุกสักนิด ผมเองเดินปามานานก็ไมรูสึกสนุกในการที่จะพบมันเลย
และก็ไมอยากจะพบเห็นมันดวย มันบังเอิญมาใหพบเอง ไมถือเปนเกมสกีฬาหรือวาจะอะไรทั้งนั้น
นอกจากวาเปนเรื่องโชคไมดี ทนรําคาญอยูในเกวียนอีกสักชั่วโมงกวาๆ เทานั้นเองครับ เราก็จะถึงที่
พักแหงแรกของเราแลว”
“ออ! บางทีคุณอาจตองการปนลูกซองมากกวานี้ บนเกวียนมีอยูตั้งสามกระบอกใหแง
ซายขนลงมาไดเลย”
“เห็นจะไมตองหรอกครับ ผมถือ เอฟเอนของคุณชายกระบอกนี้แลว แงซายเองก็ถือแฝด
ของคุณไชยยันตติดมืออยูโนน นอกนั้นพรานของผมและพวกลูกหาบก็ลวนใชลูกซองกันอยูทุกคน
ถึงแมจะเปนแบบเดี่ยว บรรจุเดี่ยว แตหลายๆ กระบอกก็พอจะชวยกันไดทัน”
เชษฐานําคณะกลับขึ้นนั่งเกวียน รพินทรสั่งจัดขบวนการเดินทางใหม ถอนแงซายจาก
การเดินเฝาอยูใกลชิดกับเกวียนของคณะนายจาง ใหขึ้นมาคูกับเขาพรอมกับจันและบุญคํา ซึ่งให
คอยตามหลังเปนแถวเรียงสอง ตะโกนบอกเสยกับเกิดผูคุมอยูดานหลัง รวมทั้งลูกหาบทุกคนใหตื่น
พรอมคอยระวังภัยจงอางราย ที่อาจถูกดักหรือตามโจมตี แลวก็เคลื่อนขบวนตอไปอยางระแวดระวัง
“แงซาย แกดูจะมีสวนชวยชีวิตฉันมาสองครั้งแลวนะ”
จอมพรานพูดขึ้น ขณะที่เดินเคียงคูไปกับอดีตนายทหารโจรกะเหรี่ยง
แงซายยิ้มกวางๆ
“ใครจะรูได สักวันหนึ่งผูกองอาจชวยชีวิตผมไวบางก็ได และผมก็ตองการใหผูกอง
ชวย!”
“หมายความวายังไง?”
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)