Page 92 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

92

ไปทางหลังเขา รพินทรกับคณะนายจาง จัน เกิด และเสย คงเดินตัดปาโปรงตอไปอีกประมาณ 20

นาที ก็ถึงชัยภูมิที่เขาสํารวจไวกอนแลวในอันที่จะวางปน เขาจัดที่ซุมดักยิงใหแกบุคคลเหลานั้นเปน
ลําดับไป คือเชษฐาเปนแหงแรก โดยใหนั่งคูกับจัน ตอมาไชยยันต ใหนั่งคูกับเสย

พรานของเขาที่ใหคูอยูดวย จะไมมีหนาที่ในการยิงเลียงผา แตถือปนขนาด .375 สําหรับ

หนาที่คอยคุมกันอันตรายอันไมคาดฝนที่อาจจะเกิดขึ้นได ซึ่งเปนการใหความปลอดภัยแกนายจาง
ตําแหนงสุดทาย เปนซุมไมสลับไปดวยโขดหินงดงาม เหลือเพียงดารินคนเดียว ที่ถือปน

เดินตามหลังเขามา

“นี่แหละครับ ที่ของคุณหญิง นั่งประจําได”

รพินทรบุยปากแลวก็ถอยไปนั่งอยูบนโขดหินอีกกอนหนึ่งเบื้องหลัง ควักบุหรี่ออกมาจุด
สูบ ดารินกวาดสายตาไปรอบๆ แลวดึงผาพันคอออกมาซับเหงื่อพรอมกับยักไหล

“แกลงใหฉันเดินไกลกวาคนอื่นเสียงั้นแหละนะ นายพราน”

“ที่ไหนได ผมพยายามเลือกที่นั่งยิงใหคุณหญิงดีที่สุด โอกาสที่เลียงผาจะวิ่งออกมาใหยิง

มีมากกวาที่นั่งของคุณชาย หรือคุณไชยยันตเสียอีก มิหนําซ้ํายังเปนที่รมไมตองนั่งตากแดดเหมือน
สองคนนั่น”

หลอนทรุดตัวลงนั่งบนกอนหินเตี้ยๆ พิงปนไวขางๆ ถอดหมวกออกมาโบกพัดชําเลือง

หางตามองดูเขาอยางขวางๆ
“ไหนลองบอกกติกามาซิ ฉันจะตองยิงยังไง?”

“ก็ไมมีอะไรมาก”

รพินทรตอบหวนๆ โดยไมไดหันมามองดูหนา เอนกายลงนอนหงาย ไขวหางอยางสบาย
ใจ ตาจับอยูที่ชะนีซึ่งโหนนิ่งอยูบนยอดไมสูงลิบเหนือศีรษะ

“พอมันวิ่งออกมาใหเห็น คุณหญิงก็ยิงเอาไดตามถนัด สําคัญอยางเดียวคือ ถามันวิ่งเลย

ระดับของตนตะเคียนใหญโนน ที่ผมชี้ใหดูแตแรกแลว ก็อยายิงก็แลวกัน เพราะมันเปนทางที่พวก
ไลราวของเราปวนเปยนอยูที่นั่น”

“แลวคุณมานอนเขลงอยูนี่นะ มานอนทําไม แกลงมาคอยเฝาดูใหฉันประหมา แลวก็ยิง

ไมถูก จะไดหัวเราะเยาะงั้นซิ”

“เปลา! ไมไดมาแกลงนอนเฝาดูเพื่อใหประหมาแลวยิงผิดหรอก เพราะถึงยังไงมันก็ตอง
ผิดอยูวันยังค่ํา แตที่มานอนอยูนี่นะ กลัววาเจาลายหรือเจาจมูกยาว มันจะยองเขามาทําเจาชูกับนัก

มานุษยวิทยาคนสวยเสียเทานั้น มันเปนหนาที่ที่จะตองเฝา เพราะรับเงินคาจางเขามาแลว”

“บา!”
ม.ร.ว.หญิงดารินรองแหลมออกมาอยางฉุนเฉียว หนาแดงก่ํา ตาลุกวาว ในที่สุดก็เคน

หัวเราะออกมา พูดเนนเสียง

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)