Page 95 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 95
95
จอมพรานหัวเราะหึๆ เอานิ้วแตะน้ําลายแลวปายที่ปากกระบอกปนทํายั่วหลอน พรอมกับ
ตวัดปนขึ้นประทับบา พึมพําเบาๆ
“เอ...ผมก็ไมเคยยิงปนผูดีชนิดติดศูนยกลองราคาแพงอยางนี้เสียดวย ถามันผิด ก็นึกวา
ชาวดงไมเคยชินกับอาวุธของชาวกรุงก็แลวกันนะครับคุณหญิง”
เลียงผาตัวหนึ่งกระโดดเลี้ยวหนีมาจากดานของไชยยันตเผนแผล็วๆ ผานพุมไมมาใหเห็น
ในระยะประมาณ 40 เมตร รพินทรวาดลํากลองปนตาม แลวเหนี่ยวไกปง เลียงผาตัวนั้นกระโจน
ทะลึ่งโดดตัวลอยขึ้นไปบนอากาศ แลวรวงลงมาฟุบนิ่งอยูกับพื้น
อีกสามตัวก็วิ่งกระเจิงใหเห็นไมเปนระเบียบผานมาอีก
ปง! ลม...อีกปง! เหยื่อของกระสุนวิ่งไปไดสามสี่ชวงก็ทรุดขาหนาลง และอีกปง! อันเปน
นัดสุดทายที่บรรจุอยูในปนกระบอกนั้น ตัวใหญเขางามที่สุดพลิกตีลังกาไปอยางนาดู
รพินทร ไพรวัลย ลดปนลง หันมาหรี่ตาใหนายจางคนสวยของเขานิดหนึ่ง แลวสงปนคืน
ไปให ดารินไมไดรับปน แตยืนกอดอกเฉย หนางอ จองหนาเขา
“ออ แนละซิ ถาคุณยิงผิด เราจะจางคุณใหเปนพรานนําทางมารึ มันอาชีพของคุณอยูแลว
นี่นะ”
หลอนแสดงนิสัยพาล อันเปนธรรมชาติแทจริงของเพศ จอมพรานเบิกตานิดหนึ่งอยาง
ลอเลียน หลอนเพิ่งจะเห็นเขามีนิสัยขี้เลนอยางเงียบๆ ครั้งนี้เปนครั้งแรก ผิดกับอาการเครงขรึม
เหี้ยมเกรียม อันดูเปนบุคลิกพื้นหนา
“ขออภัย ที่ลูกแกะบังอาจกวนน้ําใหขุน”
“แน! ดูซิ ออ! นี่หมายความวา ฉันเปนหมาปาขี้พาลหาเรื่องงั้นรึ”
“อยามัวทะเลาะอยูกับผมเลยครับ ยิงเลียงผาดีกวา กําลังสนุกทีเดียว นี่ยังไงครับ ปนของ
คุณหญิง บรรจุกระสุนเร็วๆ เขาเถอะ กระสุนในปนหมดแลว ประเดี๋ยวพวกนั้นคงจะไลกระเจิง
ออกมาอีก เลียงผาที่นี่ชุมมาก ผมสํารวจมาแลวเห็นมีอยูตั้ง 40-50 ตัว ที่ไลออกมายังไมถึงครึ่ง”
หลอนยิ้มเจื่อนๆ สั่นศีรษะปฏิเสธในการที่จะรับปนคืนมา แตสงลูกปนใหเขา
“คุณยิงเถอะ ใหฉันยิงก็ผิดหมด ฉันมองไมเห็นเปาในศูนยกลองนี่เลย มันกระโจนเร็ว
เหลือเกิน สองกลองปนตามไมทัน ถามจริงๆ เถอะ คุณยิงยังไงนะ”
“ใจเย็นหนอยซิครับ อยาเอาแตโมโห”
เขาตอบพรอมกับบรรจุกระสุนที่หลอนสงมาใหไปพลาง พอเต็มซองกระสุนก็กระชาก
ขึ้นลําสงไปใหหลอนอีก
“เอา! ลองดูใหมซิครับ”
“มาย!”
“ถางั้น...”
เขาหันไปควา .375 ที่วางอยูขางๆ ขึ้นมาสงใหหลอน
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
