Page 83 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

83

ที่ยังไมชํานาญกับเรื่องของปาไปบางเทานั้น ผิดกับเชษฐา ผูนอกจากจะยิงไดแมนยําแลว ยังเปนคน

ถี่ถวน รอบคอบใจเย็น และเขาใจในธรรมชาติของสัตวปาไดดีพอใช

“มันเปนการเริ่มตนที่มีโชคเหลือเกินครับ”
จอมพรานบอก

“เรายังไมตั้งใจจะลากันจริงๆ เลย แตก็อุตสาหมีสัตวมาเขาทางปน และยิงไดติดๆ กันถึง

สองครั้ง อาหารค่ําของเราวันนี้หรูหรามาก ทั้งกวางของคุณชาย และหมูปาของคุณไชยยันต เฉพาะ
ไอสองตัวนี่ พวกเราทั้งคณะก็อิ่มกันไปหลายวัน โดยไมจําเปนตองพึ่งอาหารกระปองเลย”

“เราเริ่มออกรสกันตั้งแตออกเดินทางทีเดียวนะ”

ไชยยันตพูดอยางราเริงตื่นเตน

“แตถาไมใชเพราะแงซายแนะใหเราลงมาเดินกับคุณรพินทร เราก็คงนั่งเบื่อกันอยูบน
เกวียนนั่น จนกวาจะถึงการลาจริงๆ ที่คุณกําหนดให”

ภายหลังจากใหลูกหาบแบกหมูปาขึ้นไปบรรทุกเกวียนอีกตัวหนึ่งแลว รพินทรก็ให

สัญญาณออกเดินทางตอ เขาหันมาทางไชยยันตผูกําลังอิ่มอกอิ่มใจอยู
“คุณไชยยันตสลัดปลอกกระสุนเกาออกแลวหรือยังครับ”

ไชยยันตทําทาเพิ่งคิดขึ้นมาได ลืมตาโตรองออกมาวา

“เออ จริงซิ ลืมไป”
วาแลวก็กระชากลูกเลื่อนคายปลอกเกาทิ้ง สงลูกตอไปเขารังเพลิง จอมพรานหัวเราะ

เบาๆ กลาวตอมาดวยน้ําเสียงเรียบๆ วา

“คราวหลังกันลืม เอาอยางนี้ซิครับคุณไชยยันต พอเรายิงไปหนึ่งนัด จะผิดหรือจะถูกชาง
มันกอน ไมตองไปคํานึงถึงผล รีบกระชากลูกเลื่อนคายปลอกเกา ใสลูกใหมเขาไปกอนทันที

พยายามทําใหติดเปนนิสัยเลย เวลาเราใชปนแบบลูกเลื่อนอยางนี้ มายงั้นพอเราเกิดความจําเปนจะยิง

ขึ้นมาอีกครั้ง มันจะขลุกขลักไมทันการ หรือมายก็คิดไปวาสัตวมีอาถรรพณ ทําใหปนของเรายิงไม

ออกไปเลย”
ไชยยันตยิ้มเจื่อนๆ อยางสารภาพ พูดออยๆ วา

“ขอบคุณมากที่เตือน ผมมักจะเผลอเสมอ ลืมคิดไปวามันเปนปนแบบโบลทแอ็คชั่น เอา

ละ ทีหลังผมจะถือหลักปฏิบัติ พอยิงนัดแรกก็กระชากลูกเลื่อนเลยทันที”
แลวเขาก็บุยปากไปที่ .458 ของเขา ที่เปลี่ยนไปใหจอมพรานถือ บอกพรอมกับหัวเราะ

แหะๆ วา

“คุณพูดทําใหผมนึกขึ้นมาได .458 กระบอกนั้น ตั้งแตผมยิงกวางผิดไปแลว ผมยังไมได

คายปลอกเกาทิ้งเลย”
“ผมจัดการใหเรียบรอยแลวครับ”

รพินทรตอบ

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)