Page 8 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 8

8



                            รพินทรวาดลํากลองปนตาม ในขณะที่มันตะกายขึ้นไปบนตนฉําฉา แลวมันก็เผนเขาใส

                            30-06 ก็แผดระเบิดกึกกองไปทั่ว
                            เปนการยิงสวนในระยะเผาขน!

                            รางของเสือดําขนาดใหญ   ปะทะรางของจอมพรานโดยแรง        เขาลมกระแทกลงไป

                   เบื้องหลัง  ปนหลุดจากมือกระเด็น  สวนเสือรายมวนตัวสั่นริกๆ  อยูกับที่ตรงนั้น  มีแตสวนหางยาว
                   เทานั้นที่แกวงวาดไปมาอยูสองสามครั้ง แลวก็สงบนิ่ง

                            ผูจัดการของสถานที่  และคนงานทั้งหลาย  พากันวิ่งพรูเขามา  เปนเวลาเดียวกับที่รพินทร

                   ลุกขึ้นยืนชาๆ เดินมายืนโคลงศีรษะอยางสุดเสียดาย อยูที่ซากของไอดํารายกาจตัวนั้น

                            กระสุน 30-06 เจาะแสกหนาของมันทะลุเลยออกต่ํากวาตนคอเล็กนอย!



                            บนหองผูอํานวยการที่หนาตางกระจก  ทุกคนผอนลมหายใจที่สะกดกลั้นไวออกมาอยาง

                   โลงอก

                            “จริงของคุณอําพล”
                            หนึ่งในสองของสุภาพบุรุษผูเปนแขกครางออกมา

                            “ตัวเขาเล็กก็จริง แตฝมือและน้ําใจไมเล็กเลย ผมเองเคยยิงเสือมาสองครั้ง บอกตรงๆ วา

                   ขณะที่ยิงมือสั่นเปนเจาเขา  ทั้งๆ  ที่ผมก็บอกกับตัวเองวาในบรรดาคนกลาทั้งหลายแลว  ผมเปนคน
                   หนึ่งในจํานวนนั้น เวลายิงก็เปนเวลาที่นั่งอยูบนหาง แตถาจะใหรางวัลผมสักแสน ใหผมเดินถือปน

                   เขาไปยิงเสือซึ่งๆ หนาอยางนี้ละก็ เห็นจะไมรับประทาน”

                            “ผมชอบการยิงสวนในระยะประชิดของเขาจริงๆ”
                            อีกชายหนึ่งพูด ตาจับอยูที่เปาหมายเดิมไมเปลี่ยน เปนประกายสดใส

                            “ทีแรกผมนึกวาเขาจะยิงผานลูกกรงตาขายของนกเงือกเขาไปเสียอีก   แตเขากลับรอ

                   จังหวะใหมันพุงกระโจนลงมาใส  และยิงในขณะนั้น  ผมก็อยากจะเชื่อตามคุณอําพลวา  ในขอที่
                   รับรองวาเขาเปนสุภาพบุรุษและนักกีฬาคนหนึ่ง  เพราะแมกระทั่งสัตวเขาก็ยังใหโอกาสกับมัน  ถา

                   มือเขาไมดีจริง เมื่อกี้นี้เขาอาจถึงแกชีวิต มันเปนการแลกกันอยางยุติธรรมดีเหลือเกิน”

                            “เขานาจะไดรับบาดเจ็บบางนะคะ  นอยเห็นเขาถูกเสือตัวนั้นกระโจนลงมาปะทะลมลง

                   แมเขาจะยิงมันตายก็ตาม แตทําไมเห็นเขาลุกขึ้นมาอยางปกติดีทุกอยาง พวกนั้นรุมมุงกันใหญแลว”
                            หญิงสาวผูใชกลองสองทางไกลสํารวจเหตุการณทุกระยะพูดขึ้น  ลักษณะที่หลอนพูด  ดู

                   เหมือนจะเจตนาพูดกับผูเปนพี่ชาย  แตผูอํานวยการของบริษัท ‘ไทยไวลดไลฟ’  ตอบแทนใหอยาง

                   สุภาพวา
                            “กระสุนนัดนั้นของเขา  จะตองตัดสมองสวนที่สําคัญที่สุดของมันครับคุณหญิง  มันตาย

                   คาที่ในทันทีที่กระโจนลงมากอนที่จะทํารายเขาได  เขาถูกปะทะลมลงจากแรงเหวี่ยงที่มันกระโจน

                   ลงมาเทานั้น  รพินทรชอบยิงสัตวในขณะที่มันชารจสวนเขามาอยางนี้เสมอ  เมื่อปลายปที่แลว  เขา



                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13