Page 4 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 4

4



                            ทั้งสองยืนพูดกันอยูทามกลางเสียงเอะอะเอิกเกริกของคนงานพื้นเมือง ซึ่งกําลังทํางานกัน

                   อยู ระคนไปกับเสียงรองคํารามของสิงสาราสัตวรอบดาน
                            “ขาดอยูอยางเดียวคือลิง  เที่ยวนี้เราไดมาเพียงพันสองรอยกวาตัวเทานั้น  ยังขาดอยูอีกตั้ง

                   ครึ่ง ไมรูมันเปนยังไง แลงคราวนี้มันยกฝูงยายถิ่นกันไปหมด แตพวกสัตวใหญดูเหมือนจะเกินกวา

                   ที่ผมเอง  หรือคุณอําพลคาดไวแตแรกเสียดวยซ้ํา  นอกจากเจาแรดน้ําหนักตัวสองตันกวา  ที่เราฟลุก
                   ไดมาเหมือนฝน  ผมยังมีลูกกระทิงมาฝากเปนของขวัญคุณอําพลอีกตัวหนึ่ง  ลายพาดกลอน 2  เสือ

                   ดาว 5 ไอดําอีก 3 โดยเฉพาะเสือดํา ถาคุณกับคุณอําพลเห็นแลวจะตกตะลึงทีเดียว ผมก็ยอมรับวาไม

                   เคยเห็นเสือดําตัวไหนใหญเทาไอตัวนี้มากอน  นองๆ  ไอลายทีเดียว  มิหนําซ้ํายังเปนเสืออายุกําลัง

                   ฉกรรจเต็มที่  ไมมีรอยตําหนิเสียโฉมแมแตนิดเดียว  สวนสัตวอื่นๆ  ก็ตรงตามลิสตที่ผมสงมาให
                   ลวงหนาแลวทุกอยาง”

                            “เที่ยวนี้คุณเห็นจะกระเปาหนักไปนาน”

                            นายประเสริฐพูดปนหัวเราะ

                            รพินทร ไพรวัลย ยักไหล
                            “แตเที่ยวนี้ผมลงทุนไปแยะ นอกจากเงินทุนคาใชจาย ความเหนื่อยยากจนแทบจะเอาชีวิต

                   ตนเองไมรอดแลว  ผมยังเสียพรานพื้นเมืองมือดีที่ทํางานกับผมมาแตไหนแตไรไปอีกสองคน  คน

                   หนึ่งเหลวเละไปทั้งตัวเพราะเจาแรดตัวนั้น สวนอีกคนหนึ่ง มีหวังพิการไปตลอดชีวิต คุณประเสริฐ
                   คิดวาคุมกันเหรอสําหรับเงินที่ผมจะไดรับในครั้งนี้ วาแต...คุณอําพลกําลังทําอะไรอยู?”

                            “อยูในหองรับแขกสวนตัว  บนตึกอํานวยการครับ  มีแขกอยูดวยสามคน  มาดวยรถ

                   สวนตัวจากกรุงเทพ  ถึงที่นี่กอนเที่ยงเล็กนอย  รูสึกวาจะเปนพวกคนใหญคนโต  และมีความสนิท
                   สนมคุนเคยกับผูอํานวยการมากอนอยางดี  ขณะนี้กําลังสนทนากันอยู  เปนชายหนุมสองคน  ผูหญิง

                   สาวอีกคนหนึ่ง  ผมเองก็ไมเคยเห็นมากอน  พอคุณมาถึง  ผูอํานวยการใชใหผมมาตามคุณขึ้นไปนี่

                   แหละครับ”
                            เขาพยักหนาไมไดสนใจอะไรกับคําบอกเลาของนายประเสริฐผูจัดการนัก บอกวา

                            “เอาละครับ คุณไปเรียนคุณอําพลเถอะวา อีกสักประเดี๋ยวผมจะขึ้นไป จัดการอะไรทางนี้

                   ใหเรียบรอยเสียกอน”

                            ผูจัดการผละไป  รพินทรเดินแยกไปบงการควบคุมพวกคนงานที่กําลังลําเลียงกรงสัตวอยู
                   อยางเกรียวกราวเอิกเกริกในขณะนี้



                            สัตวใหญอันตราย  ถูกลําเลียงลงจากรถบรรทุกอยางระมัดระวังตามลําดับ  บางชนิดก็ถูก
                   ขนไปปลอยไวในกรงเหล็กของสถานีกักสัตวอันเตรียมไวกอนแลว  บางชนิดก็คงใหอยูในกรงไมที่

                   ใชบรรจุมาโดยพักไวชั่วคราวกอน มันเปนงานที่ไมใชทํากันไดอยางสะดวกงายดายนัก






                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   1   2   3   4   5   6   7   8   9