Page 143 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 143

ze naast een heftruck staan. In de ogen van de brandweerman-
nen die naast mij stonden en stil de zoektocht van de speurhond
volgden, zag ik ongeloof. Daar kon, volgens hen, geen lijk liggen.
Dat was onmogelijk. Die plaats was helemaal onderzocht en
nagekeken. Meer nog. Precies op die plaats hadden ze een dode
kameraad moeten bergen. Het signaal dat Pacha had gegeven,
kreeg meteen betekenis. De geur van een lichaam blijft heel lang
hangen en Pacha had zijn taak prima uitgevoerd. Hij had aange-
geven waar een lijkengeur hing, ook al was dat lijk al lang ver-
wijderd.
Hoe lang een geur blijft hangen, varieert naargelang van de
omstandigheden. Is het vorstig? Harde wind? Bloedheet of re-
genachtig? Bij vriesweer ruikt de hond gewoon niets. Je kunt het
vergelijken als zou je met een blinddoek twee potjes soep uit de
diepvries halen: kervelsoep en tomatensoep. Alleen op de geur
afgaand kun je het verschil niet maken. Zeer koude voorwerpen
geven immers geen geur af. Bij menselijke lichamen is het juist
hetzelfde.
Pacha had prima gewerkt. Na zijn beloning kreeg hij zijn wel-
verdiende rust in de kennel. In dit soort zaken werken honden-
begeleider en hond als een team. Net daarom is het zo belangrijk
dat we de honden mee naar huis kunnen nemen. 89 procent van
wat een hond doet, moet door zijn baas worden geïnterpreteerd.
Hoe beter je op je hond bent ingespeeld, hoe beter je hem ‘be-
grijpt’, zonder woorden.
Ik ging aan de zijlijn staan terwijl het DVI het lichaam borg.
Op zulke momenten voel ik mij echt een deel van het DVI. Een
groep mensen met maar één doel: het enige doen wat je nog
voor de families kunt doen en dat is hun geliefde teruggeven.
Het DVI en het hondenteam zijn complementair, en dat is heel
prettig werken. Ondanks de herstructurering van de politie, zijn
er nog te veel teams die als einzelgängers, op hun eentje, aan het
werk willen gaan. Wij werken als ploeg maar met verschillende

143