Page 141 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 141

was. De site zelf lieten we links liggen. ’s Avonds keerden we te-
rug naar huis. We konden geen meerwaarde bieden.

Slimme beestjes
Het duurde een dag of twee vooraleer we een telefoontje kregen
van het DVI. Er was een probleem: het was mogelijk dat er nog
een slachtoffer onder het puin lag. De gloeiend hete resten wa-
ren ondertussen afgekoeld maar de site zelf bleef zeer onveilig.
Verbrande gebouwen riskeerden immers in te storten.
Voor de honden konden we niet snel genoeg in Gellingen
zijn. Zelf ging ik eerst met het DVI, de brandweer en de Civiele
Bescherming kijken waar ze verwachtten dat de speurhonden
aan het werk gingen. Een kraan was alles aan het platleggen, zo-
dat we half afhangende daken niet letterlijk op ons hoofd zou-
den krijgen, of zouden bedolven worden onder wankele muren.
De officier van de Civiele Bescherming toonde ons de plaats waar
hij dacht dat misschien nog een lichaam zou kunnen liggen. Ik
besloot met Pacha te beginnen.
Een speurhond is een schitterend hulpmiddel, maar ook hij
heeft zijn beperkingen. De zoektocht is voor de dieren immers
zo inspannend en vraagt zoveel concentratie dat ze het geen uren
na elkaar kunnen volhouden. Bijgevolg kun je er na twintig mi-
nuten intensief speuren niet meer op rekenen dat de hond je
steeds correcte informatie geeft en moet je het dier van het ter-
rein af halen. Hij heeft een halfuurtje rust nodig vooraleer hij
weer aan het werk kan. De termijn van werken wordt dan echter
korter, een kwartiertje, en de recuperatietijd langer. Om kort te
zijn: drie sessies op één dag is meer dan genoeg voor een speur-
hond. Het feit of hij al dan niet iets vindt, doet er niets toe. Net
daarom werken we met verscheidene honden. Pacha en Gyzmo
vullen elkaar perfect aan en laten toe om zes speursessies op één
werkdag te organiseren.
Ik besloot op een bepaalde plaats te beginnen en de radius uit

141