Page 139 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team
P. 139
DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 139
zijn we overal en met elk lokaal onderzoeksteam in België inzet-
baar. Het logische gevolg daarvan is echter ook dat we soms be-
hoorlijk wat kilometers moeten afleggen vooraleer we ter be-
stemming zijn.
Onderweg zette ik de radio aan, in de hoop op toch wat meer
informatie. Behalve de bevestiging van wat ik eigenlijk al wist, en
dat er vele dodelijke slachtoffers waren onder wie brandweer-
mannen, bleef de informatie behoorlijk vaag.
Toen opvallend veel ambulances vanuit de tegenovergestelde
richting mijn pad kruisten, begreep ik dat ik in de buurt was.
Agenten regelden het verkeer, maar het was duidelijk dat niemand
de situatie helemaal onder controle had. Ramptoeristen schoven
aan om een glimp van de catastrofe op te vangen. Maar niemand
kon voorbereid zijn op de aanblik van het bedrijventerrein. Het
was alsof een bom was ontploft, een hele zware. Alles was zwart-
geblakerd, de hitte hing in de lucht, het puin rookte en de rook
liet een zwart spoor achter tegen de blauwe hemel. Dit was ver-
schrikkelijk. Ik zag mensen verloren lopen, op zoek naar een ge-
liefde die op het terrein moest zijn geweest, ik zag lichtverbran-
de slachtoffers die paniekerig zochten naar informatie... Vier
jaar eerder was ik met de honden naar de ramp in Enschede in
Nederland geweest. Daar was een depot met vuurwerk ontploft
waardoor een hele wijk de lucht in ging. Gellingen deed me er
onmiddellijk aan denken.
Mijn tweede gedachte was veel praktischer van aard. Hier
kon ik, op dit moment, met mijn honden niets doen. De aarde
dampte van de hitte, de chaos was compleet. Het eerste bezwaar
was niet alleen de hitte. Wij hebben wel speciale ‘schoentjes’ voor
onze beestjes zodat ze hun pootjes niet kwetsen aan glasscherven
of verbranden op een hete bodem, maar de honden houden er
niet van om ze aan te doen en hier was de hitte nog te groot. Het
is bovendien heel moeilijk werken met geschoeide honden. De
pootjesbeschermers halen de honden namelijk te veel uit hun
139