Page 139 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team
P. 139

DVI  16-10-2007  09:42  Pagina 139







                               zijn we overal en met elk lokaal onderzoeksteam in België inzet-
                               baar. Het logische gevolg daarvan is echter ook dat we soms be-
                               hoorlijk  wat  kilometers  moeten  afleggen  vooraleer  we  ter  be-
                               stemming zijn.
                                  Onderweg zette ik de radio aan, in de hoop op toch wat meer
                               informatie. Behalve de bevestiging van wat ik eigenlijk al wist, en
                               dat  er  vele  dodelijke  slachtoffers  waren  onder  wie  brandweer-
                               mannen, bleef de informatie behoorlijk vaag.
                                  Toen opvallend veel ambulances vanuit de tegenovergestelde
                               richting  mijn  pad  kruisten,  begreep  ik  dat  ik  in  de  buurt  was.
                               Agenten regelden het verkeer, maar het was duidelijk dat niemand
                               de situatie helemaal onder controle had. Ramptoeristen schoven
                               aan om een glimp van de catastrofe op te vangen. Maar niemand
                               kon voorbereid zijn op de aanblik van het bedrijventerrein. Het
                               was alsof een bom was ontploft, een hele zware. Alles was zwart-
                               geblakerd,  de  hitte  hing  in  de  lucht,  het  puin  rookte  en  de  rook
                               liet een zwart spoor achter tegen de blauwe hemel. Dit was ver-
                               schrikkelijk. Ik zag mensen verloren lopen, op zoek naar een ge-
                               liefde die op het terrein moest zijn geweest, ik zag lichtverbran-
                               de  slachtoffers  die  paniekerig  zochten  naar  informatie...  Vier
                               jaar  eerder  was  ik  met  de  honden  naar  de  ramp  in  Enschede  in
                               Nederland geweest. Daar was een depot met vuurwerk ontploft
                               waardoor  een  hele  wijk  de  lucht  in  ging.  Gellingen  deed  me  er
                               onmiddellijk aan denken.
                                  Mijn  tweede  gedachte  was  veel  praktischer  van  aard.  Hier
                               kon  ik,  op  dit  moment,  met  mijn  honden  niets  doen.  De  aarde
                               dampte van de hitte, de chaos was compleet. Het eerste bezwaar
                               was niet alleen de hitte. Wij hebben wel speciale ‘schoentjes’ voor
                               onze beestjes zodat ze hun pootjes niet kwetsen aan glasscherven
                               of  verbranden  op  een  hete  bodem,  maar  de  honden  houden  er
                               niet van om ze aan te doen en hier was de hitte nog te groot. Het
                               is  bovendien  heel  moeilijk  werken  met  geschoeide  honden.  De
                               pootjesbeschermers  halen  de  honden  namelijk  te  veel  uit  hun



                                                           139
   134   135   136   137   138   139   140   141   142   143   144