Page 215 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 215

Vaak vinden we niets, soms ook wel. Als je dan beseft dat, door
jouw werk, een onderzoek een stap vooruitgaat, dan geeft dat een
heel goed gevoel. Iedereen mag nog zeggen dat niets vinden, ook
iets betekent want dat je dan telkens weer een onderzoeksdeur-
tje dichtdoet... Dat besef ik wel, maar het is een magere troost als
je dagen na elkaar, uur na uur, schep na schep dat zand door een
zeef gooit en je alleen maar zand ziet. Niets anders. Soms bereik
je wel een concreet resultaat. Bied je je diensten aan en heb je een
paar uur later resultaat. Help je een muur af te breken waarbij de
mensen van het DVI prompt een lijk uit de spouwen halen. Help
je graven in een tuin en vind je een kind terug dat al zo lang ver-
mist is.
Het ergste wat het DVI kan overkomen, is werken met een
team dat niet gemotiveerd is. Waar een van de leden het niet ziet
zitten of geen fut heeft om mee te helpen duwen aan de kar. Wie
de fascinatie van het DVI niet deelt, kan er weinig doen. Zelfs
niet één kruiwagen zand verscheppen...

215