Page 212 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 212

nodig hebben: pompen, licht, breekhamers, boormachines, wa-
ter. Tien jaar ervaring met het DVI heeft me geleerd wat we het
meest nodig hebben. Het begon met een doosje met wat basis-
stukken en nu gaan we alleen nog met de container op pad. Van
mijn oversten heb ik voor mijn werk bij het DVI ‘carte blanche’
gekregen. Een speciale equipe was nodig, net omdat je voor het
werken met het team toch wel wat ervaring moet hebben. Als ik
mijn eigen droom werkelijkheid zou zien worden, dan zou ik,
binnen de Civiele Bescherming, net zoals binnen de federale po-
litie, een speciaal team willen dat altijd inzetbaar is als het DVI
om bijstand vraagt.

Verstand op nul
Een kwartiertje na het eerste telefoontje, stond ik al in de kazer-
ne. Vier mensen van de dagploeg zouden met mij meegaan. Zo
snel als we konden, vertrokken we. Het DVI kan immers niet
echt veel beginnen zonder onze spullen. Bovendien was het let-
terlijk de kortste dag van het jaar en de mannen zouden wat extra
verlichting kunnen gebruiken.
De eerste indruk van de uitgebrande autocar was hallucinant.
De brand was dan wel geblust, de bus rookte nog na. Weinig din-
gen stralen zo’n vernietiging uit als een totaal opgebrande zetel
waar de ijzeren veren uitsteken. Hier en daar zag ik een lichaam
zitten. Later zou ik horen dat het ongeval de jongeren in hun slaap
had verrast.
Vier mannen van het DVI, onder wie Willy, waren al ter plaat-
se. Het eerste wat we deden, was een veilige perimeter maken zo-
dat nieuwsgierigen niet te dicht konden komen en iedereen rus-
tig zijn werk kon doen. De mannen van het DVI kropen in de
bus, wij stonden buiten. Het DVI besliste om de lichamen uit de
bus te halen. Het was onze taak om ze buiten de bus aan te ne-
men en ze in een lijkenzak te stoppen. De stilte viel op. Ze was
loodzwaar. Het ene na het andere lichaam ging door onze han-

212