Page 233 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 233

nog altijd kiezen om níet naar binnen te gaan.
Deze benadering heeft ervoor gezorgd dat het vertrouwen in
ons, begrafenisondernemer, groter is geworden en dat de achter-
blijvende familieleden veel beter dan vroeger worden begeleid.
We zijn geen psychologen of maatschappelijk werkers, maar onze
ervaring heeft ons wel geleerd hoe familieleden van overledenen
graag benaderd willen worden.
Nadat we een tijdje de begrafenisonderneming hadden over-
genomen en we ervaring hadden opgedaan met het balsemen,
merkten we dat we meer en meer werden ingeschakeld als het
om gerechtelijke zaken ging. We probeerden iedereen van dienst
te zijn: zowel de gerechtelijke diensten als de achterblijvende
familieleden. Onze voldoening bestaat er enkel en alleen in als
iemand welgemeend ‘dank u’ zegt. Speurders en wetsgeneesheren
die hier rustig kunnen werken, onderzoeksrechters die hier vol-
doende ondersteund hun taak kunnen vervullen, familieleden
die hier in alle respect afscheid kunnen nemen.

Gerechtigheid
Steeds meer geraakte ik gepassioneerd door autopsies. Elke autop-
sie vertelt immers een eigen verhaal. Het zegt iets over het slacht-
offer, over zijn moordenaar, over de middelen die zijn gebruikt,
over een maatschappelijke en sociale evolutie. Een autopsie die
goed is gebeurd, kan ervoor zorgen dat gerechtigheid geschiedt.
Uiteindelijk is dat het enige wat je het slachtoffer en zijn familie
nog kunt geven: dat de dader wordt gevonden en zijn straf niet
ontloopt. Mensen die een familielid door een misdaad verliezen,
zijn plotseling zoveel kwijt. Je kunt hen alleen nog helpen door
het slachtoffer waardig en met respect te benaderen en alle faci-
liteiten te geven aan onderzoekers om de misdaad uit te vlooien.
En dat kan, volgens mij, niet in een achterafkamertje van een
kerkhof of een voorhistorische autopsiekamer in een of ander
mortuarium. Ook speurders en wetsgeneesheren kunnen beter

233