Page 228 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 228

Onze aanwezigheid na de Taromramp was eigenlijk een soort
testcase. Het was een vuurdoop waarin we elkaar hebben leren
kennen en waarbij we eigenlijk ook hebben kunnen inschatten
wat we aan elkaar kunnen hebben. Sindsdien zijn we partners
geworden. Wij zijn aanwezig, maar dringen ons niet op. Het ver-
trouwen is nu groot genoeg om ons toe te laten. Niets móet,
maar veel kan. Na elke ingrijpende opdracht voor het DVI-team
wordt er nu systematisch een emotionele debriefing georgani-
seerd waar de meesten enthousiast aan deelnemen. Met een van
ons een babbeltje slaan, betekent niet langer een teken van zwak-
heid. Ideaal zou zijn als telkens dezelfde persoon van het stress-
team aan het DVI zou worden gelinkt. Alleen is dat praktisch niet
altijd mogelijk, al proberen we toch om telkens dezelfde mensen
mee op pad te sturen.
Waar ikzelf dacht dat een burgervrouw het werk op sommige
vlakken zou kunnen bemoeilijken, heeft de ervaring me onder-
tussen geleerd dat het een voordeel is om vrouw te zijn. Het is en
blijft minder bedreigend voor onze ‘macho’s’ en voor sommigen
stelt de aanwezigheid van een vrouw hen zelfs gerust. Maar er
zijn ook jongens van het DVI die zich comfortabeler voelen bij
een mannelijke psycholoog. Zij kunnen dan ook bij een manne-
lijke partner terecht. Uiteindelijk is het respect voor elkaar en el-
kaars wensen de sterkste basis van een vertrouwensband.

228