Page 224 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 224

waren en ik bekeek hoe we die konden oplossen. De eerste con-
tacten met het team gingen dan ook over deze praktische zaken.
Het waren momenten waarop we elkaar verkenden, waarin zij
probeerden in te schatten wat ik voor hen kon betekenen en ik
probeerde aan te voelen wat zij van mij verwachtten.
Heel snel kreeg ik door dat de groepsdynamiek waarvoor het
DVI zelfs befaamd is, eigenlijk ook een prachtige signaalfunctie
heeft. Medewerkers die het even moeilijk hadden, trokken zich
terug en dat viel op. Of ze deden net het tegenovergestelde en je
kreeg hen niet meer weg van de autopsietafels. Ze zouden verder
werken tot ze er zelf bij neervielen. Heel geleidelijk begonnen de
mannen zelf ook iets te lossen. Eerst over anderen, dan over
zichzelf. Dat gebeurde heel subtiel, zonder ook maar op een mo-
ment de privacy van hun collega’s te schenden. Het waren kleine
signalen als ‘ik denk dat die of die het vandaag niet gemakkelijk
heeft’ of ‘die of die was daarnet behoorlijk aangedaan...’ Meer
was het niet, maar voor mij was het voldoende.
Op kousenvoeten benaderde ik de mannen. In het begin heel
afwachtend en voorzichtig. Telkens wanneer ze afstand wilden
nemen, was ik aanwezig en beschikbaar. Sommigen bleven erbij
dat praten met een psycholoog heel bedreigend kon zijn. Ik
moest hen, op alle mogelijke manieren, geruststellen en duide-
lijk maken dat hun reactie, gezien de omstandigheden, heel nor-
maal was. Dat zij normaal reageerden op een abnormale situatie.
Ter plaatse was mijn werk soms een stuk improvisatie. De
dialoog moest constant openblijven en ik moest me aanpassen
aan de behoeften en het moreel van de ploeg. Zo had ik in het
begin voorgesteld om elke dag, na het werk, een korte emotio-
nele debriefing te houden. Ik dacht dat het nuttig kon zijn als we,
op het einde van de dag, even samenkwamen om de dag te over-
lopen. De reactie was unaniem afwijzend. Ze waren niet gek en
groepstherapie was niet aan hen besteed. Nu ja, ze stelden hun
visie onomwonden meteen heel duidelijk en de boodschap was

224