Page 223 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team
P. 223
DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 223
kon in mijn voordeel zijn (ik was op die manier geen bedreiging
voor de mannen), maar het kon ook een nadeel zijn (want ze
zouden mij niet zo gemakkelijk binnenlaten in hun machowe-
reldje). Nu, jaren later, weet ik dat ik me eigenlijk veel te veel zor-
gen maakte. Toen echter was het vooral diep ademhalen en in
het diepe springen.
Ik ontmoette ‘mijn’ team op de centrale verzamelplaats in de
Belgische Ambassade te Boekarest. De mannen leken me niet
vijandig gezind, eerder afwachtend. Ik kon hun geen ongelijk ge-
ven. Het belangrijkste voor mij was te bekijken wat ik voor het
DVI ter plaatse kon doen. Zij zouden meer dan tien uur per dag
tegen de klok in autopsiezalen werken. Ik wilde weten hoe het
daar was, hoe het er rook, hoe het allemaal aanvoelde, want alleen
op die manier zou ik weten wat zij daar precies deden, wat zij ro-
ken en wat zij voelden. Alleen zo zou ik hen en hun werk goed
leren kennen. Ik ben enkele keren meegegaan naar de autopsie-
zalen. Daardoor kon ik mij een beeld vormen van de dingen
waarmee mijn mannen bezig waren.
De eerste taak die ik mij oplegde, was erop toezien of de ba-
sisbehoeften (genoeg rust, eten, slapen en telefonisch contact met
de familie) vervuld waren. Zo werd het risico op lichamelijke en
emotionele uitputting veel kleiner. Nu moet je geen vijf jaar ge-
studeerd hebben om te weten dat eerst de praktische zaken moe-
ten worden opgelost voor je mensen mentaal en psychologisch
kunt steunen. Het gemis of gebrek aan een aantal essentiële, da-
gelijkse behoeften zorgt voor extra stress. Het is alsof je iemand
die honger heeft zou begeleiden zonder er eerst voor te zorgen
dat hij iets te eten heeft. Ik hield in het oog dat er gezorgd werd
voor aangename, ontspannen eetmomenten. Eetmomenten zijn
gelegenheden om even uit de gruwel te stappen, bij te tanken en
fysiek en mentaal wat rust te vinden. Dus probeerde ik ervoor te
zorgen dat deze momenten ook rustmomenten werden. Ik pro-
beerde in te schatten wat de kleine praktische beslommeringen
223