Page 7 - เผชิญหน้า พล นิกร กิมหงวน
P. 7

6  เผชิญหน้า พล นิกร กิมหงวน         ปริญญา อินทรปาลิต                    7


     “ขอบคุณครับน้อง” ผมแกล้งมองไปรอบๆ ก่อนจะเข้า  พิมพ์เพลินจิตต์) นอกจากนี้ประชาสัมพันธ์ผู้น่ารักยังบอกอีกว่าใน

 ประเด็นส�าคัญ “แต่…เอ - ตึกนี้ใครเป็นเจ้าของอ่ะครับ ใหญ่โต   ซอยข้างอาคารสี่สหายคือบ้าน ‘พัชราภรณ์’ บ้านที่คณะพรรคสี่

 ออกแบบสวยงามมาก”  สหายอาศัยอยู่ด้วยกัน ตามเนื้อเรื่องในหัสนิยายสามเกลอ
     แม่เจ้าประคุณตอบโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด หรือแม้แต่นึก      “โอ…มายก๊อด” ผมดัดจริตอุทานเป็นภาษาปะกิตขณะ

 สงสัยว่าผมถามเพื่ออะไร  เดินออกมาถึงหน้าตึก “อะไรมันจะเป็นไปได้ถึงเพียงนี้วะ ตูละเง็ง

     “ของคุณก�าแหงกับคุณประชาและเพื่อนค่ะ”  จริงๆ”

     “คุณก�าแหงกับคุณประชา…” ผมทวนค�าและเผลอท�าตา      ความรู้สึกหิวหมดไป กระเพาะสงบนิ่งเพราะพยาธิหยุด
 โตเท่าไข่ห่านวัยรุ่น  เดินขบวน สิ่งที่เข้ามาแทนคือความตั้งใจเต็มร้อย ที่จะพิสูจน์ให้รู้

     “คุณรู้จักท่านหรือคะ” เจ้าของเสียงสวยท�าหน้าฉงน  แน่ชัดว่าเหตุการณ์ขณะนี้…

     “อ้า…เอ้อ…” อาการติดอ่างเกิดกับผม แต่สามารถควบคุม     คือเรื่องจริงที่อยู่นอกบทประพันธ์ของ ป. อินทรปาลิต
 ให้เป็นปกติได้ในวินาทีนั้น “ไม่รู้จักหรอกครับ แต่เคยได้ยินชื่อบ่อยๆ

 เจ้าของคงท�างานในตึกนี้มั้งครับ”  ข้างอาคารสี่สหายเป็นถนนกว้างพอสมควร ผม

     “เปล่าค่ะ นานๆ คุณก�าแหงคุณประชากับเพื่อนจะแวะ  ซอยไม่ได้สังเกตว่าชื่อสุขุมวิทที่เท่าไหร่ ความสนใจ
 มาที่นี่สักครั้ง ทั้งๆ ที่บ้าน ‘พัชราภรณ์’ ของท่านอยู่ในซอยข้างตึก  ขณะนั้นมุ่งอยู่ที่บ้าน ‘พัชราภรณ์’ ของพล พัชราภรณ์ แต่ความ

 นี่เอง”         จริงควรพูดว่าบ้านของพระยาประสิทธิ์นิติศาสตร์จะถูกต้องกว่า

     ผมใจเต้นระทึกเมื่อได้ยินค�าพูดสาวสวย รีบออกมาจาก      จากปากซอยเข้าไปเกือบร้อยเมตรฝั่งเดียวกับอาคาร มี
 อาคารทันที ผมจะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไรล่ะครับ ในเมื่ออะไรต่ออะไร  ก�าแพงอิฐก่อแข็งแรงสีน�้าตาลแดงสวยงามสะดุดตาเป็นแนวยาวไป

 มันมาพ้องกันอย่างไม่น่าเชื่อ   ไกล ความสูงของก�าแพงประมาณ ๔ เมตร ขอบบนมีเศษแก้ว

    ตั้งแต่ชื่ออาคารคือสี่สหาย หน�าซ�้าเจ้าของอาคารยังชื่อ  แหลมคมสะไว้ตลอด ประตูใหญ่เป็นอัลลอยด์สีทอง ด้านข้างเป็น
 ก�าแหงกับประชาอีกต่างหาก ซึ่งเป็นชื่อที่ปู่ผมเขียนให้พลกับนิกร  ประตูเล็กส�าหรับคนในบ้านเข้าออก

 ใช้ชื่อนี้เวลาเที่ยวเตร่จีบสาวหรือเข้าสังคม ตั้งแต่สามเกลอเล่มแรก      ผมเดินมาหยุดยืนหน้าประตูอัลลอยด์ บริเวณรอบประตู

 คือตอน ‘อายผู้หญิง’ (พิมพ์ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๒ โดยส�านัก  ไม่ปรากฏชื่อบ้าน นอกจากเลขที่เป็นตัวเลขไทยคือ ๓๘ มองผ่าน
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12