Page 57 - Cornice Grade 8
P. 57
कथा
अननहशचतता
l ननहशचता श्रे्ठ l
“ओिो ! बलल गाउँ आइपुगेँ । केको मभ्ड यस असपतालमा ! कतै तपाईं हकन रुनुभएको ? सबै रना हकन असपतालमा िुनुिुन् ? सबै
कोमभ्ड-१९ को कारि कसैको मृतयु त भएको िैन !” सुननताले ठठकठाक त ्न् नन ? हक कसैलाई चोटपटक लागेर असपताल
सोची र ऊ तयस मभ्डतफ्ज लागी । मभ्डमा पुगेपह् उसले ्दस ओटा आउनुभएको िो ?”
लासलाई कप्डाले ढहकएको अिसथामा ्देिी । “बुबा, बुबा !
उठनुिोस् न !” एउटी सानी बचची आफना नपताको मृत शरीरको अचानक सुननतालाई ्देिेर सबै आ शचय्जचहकत िुनाका साथै अझ बढी
्ेउमा बसेर रुँ्दै भन्दै वथई । नखरकै एक िृधि माननस आफनो ्ोराको भािुक भए । सुननताले ्दुई पटक उिी प्रशन सोध्दा पनन उत्र द्दने
अकाल मृतयु भएको त्थयलाई पचाउन असमथ्ज भएको अिसथामा कसैको साम्थय्ज भएन। बललतलल ्दारुले रुँ्दै भन्नुभयो, “कोमभ्डको
्ाती नपटी नपटी रुँ्दै वथए । असपतालका नस्ज र अनय कम्जचारीिरू कारिले एक घणटाअवग आमाको मृतयु भयो नानी !” यो समाचार
समबहनधत पररिारलाई मृत शरीर िसतानतरि गन्ज वयसत ्देखिनथे। यी सुन्नेवबसत्कै सुननतालाई ्ाँगाबाट िसे रसतै भयो । ऊ केिी रिाफ
सबै ्डरलाग्दा दृशय ्देख्दा सुननतालाई एक्दमै नरमाइलो लागयो । द्दन सकने अिसथामा वथइन। कसैले समिालनै नसकने गरी आमाको
उसको मनमा पी्डा भयो । आँसु बरर झर ् यो । समझनामा ऊ सानी बचचीझैँ धुरुधुरु रुन थाली । एकपह् अकयो ग्ददै
आमासँग वबताएका सबै िुसीका क्षििरू उसको द्दमागमा घुममरिे ।
अलल पर बगैँचामा सुननताले आफना ्दारुलाई ्देिे रसतो मिसुस
गरी । ्दारु नै पो िुन् हक भन्ने ठानेर ऊ अवग बढी । तयिाँ पुग्दा त सुननता एक िर्जसमम सिरमा ्दुःि गरेर आफनी आमाको पसल िोलने
्दारु मात्र नभएर पररिारका समपूि्ज स्दसयिरू रोइरिेको ्देख्दा सपना साकार गन्जका ननहमत कसैलाई थािै नद्दईकन गाउँ फकनेकी
उसलाई ननकै ्डर लागन थालयो । सुननताले ितारर्दैँ सोधी, “्दारु ! वथई । गाउँ फक्जने रिममा बाटाभरर ऊ आफनी आमालाई आफूले
पसल िोलन पुगने पया्जपत पैसा कमाएर लयाएको िबर सुनाएपह्
आमाको मुिारमा आउने अनमोल िुसीको प्रवतहरियाको कलपना
गरररिेकी वथई । तर घर पुगनुअवग नै आमाको ्देिानतको िबरले
सुननता पूि्ज रूपले टुटी ।
घटनाको चार द्दन वबवतसक्दा पनन सुननता िाना पनन निाईकन
आमाको समझनामा शोकमा अचेतझैँ वथई । उसले सोची, “अहिलेको
रहटल पररहसथवतमा मैले मात्र िोइन, कैयौँ वयसक्तिरूले आफनो
पररिारका स्दसय, साथीभाइ र आफनतिरू गुमाएका ्न् । आमाको
पसल िोलने सपना त मैले साकार गन्ज सहकनँ तर आिशयक परेको
बेला अरूको म्दत गनु्ज नै माननसको सबैभन्दा ठुलो धम्ज िो भन् ने
आमाको भनाइलाई आतमसात् ग्ददै मैले आफनी आमाका ननहमत
अगान्ड बढनुप््ज ।”
आमाको शरीर नखरकै नभए पनन उनको माया, मशक्षा र असल विचार
स्दैि सुननतासँगै वथयो । तयसैले उसले पसल िोलन भनेर कमाएर
लयाएको रुनपयाँ कोमभ्डका कारि मृतयु भएका वयसक्तिरूको घर
पररिारलाई सियोग गरेर उपयोग गरी । सुननताको यो ननःसिाथ्ज
सेिाको भाि ्देिेर विमभन्न वयसक्त, संसथाले पनन ऊसँग ममलेर
किाररहनटन मशविर तथा कोमभ्डका वबरामीिरूलाई चाहिने
अतयािशयक िसतुिरूको वयिसथा गरेर आवथ्जक अभािमा भएका
वयसक्तिरूको म्दत गरे । आफनी आमा निुँ्दा मनमा पनने चोट
भोगेकाले कैयौँ बालबाललकाका आमाबुबा र उनीिरूका नखरकका
आफनत बचाउन सफल भएकामा सुननतालाई ननकै िुसी लागेको ्
र मनमा एक प्रकारको आनन्द ्ाएको ्।
