Page 56 - Cornice Grade 8
P. 56

कथा


                                                    चकमन्न रात



                                                   l सुिानी रहञरतकार l


            चकमन्न रात वथयो । पर एउटा घरमा बत्ीको धममलो उजयालो   ढ्ामम ! उनलाई एकैह्न चलन नसकेझैँ पक्षाघात भयो । “यो त
            र चनद्रमाको चमकमा चहमकरिेको नरम कालो कपाल, गाढा िैरा   कलपना िुनै सक्दैन !” केटीले सोसचन् ।  उनको मुटु बेसरी ढुकढुक
            आँिा  र  गोरो  अनुिार  भएकी  एउटी  केटी  आफनो  कोठामा  बसेर   ग्ददै वथयो । उनले धेरै भूतका कथा र चलसचत्रिरू िेरेकी वथइन् । यस
            गुनगुनाउँ्दै ननिुररएर पवत्रका पलटाउँ्दै वथइन् । उनी आँिामा आएर   हसथवतमा उनलाई तयिी भूतको कथा मात्र समझना आयो । साँहचचकै
            ्द ृशय ्ेहकरिेको कपाललाई वबसतारै कानप्ान्ड लाँ्दै पढ्दै वथइन् ।   भूत िोला भनेर उनी ्डराइन् । उनले कोठामा भएको एउटा ्ाता
            झयालबाट आएको िलुका िािाले पवत्रकालाई अललअलल िललाउँ्दै   ललइन् । “म त बेसरी नपहटद्दन्ु तयसलाई !” उनले सोसचन् । उनी
            वथयो  ।  पवत्रकामा  वि्देशमा  चललरिेको  ‘कोमभ्ड-१९’  भन्ने  नयाँ   ्डराउँ्दै थरथर काम्दै  वबसतारै कोठाबाट ननहसकन् ।
            भाइरसबारे लेखिएको वथयो । तयसमा भाइरस चीनबाट आइरिेको ्
            भनेर लेखिएको वथयो ।  ्ात्रािासका अरू सबै सुवतसकेका वथए ।   चोर ? गुन्डा ? के िुन सकला ? केटी वबसतारै िातमा लट् ठी समात्दै
            कालो  बा्दल  नभएको  आकाशमा  चमक ँ ्दै  गरेका  तारािरूको  ्द ृशय   भर ् याङबाट  तल  गइन्  ।  तल  राँ्दाराँ्दै  उनले  मभत्ामा  भएको
            धेरै सुन्दर ्देखिन्थयो । बाटाका बत्ीिरू बललरिेका वथए । उजयाला   घ्डीलाई िेररन् । रावतको बाह् बरेको वथयो । उनी आिार आएको
            बत्ीिरूमा रातका पुतलीिरू उड्दै वथए । रावतको ११ः५० बरेको   कोठातफ्ज गइन् । वबसतारै ढोका िोलेर मभत्र िेन्ज िोज्दा अचानक
            वथयो ।                                             एउटा उजयालो बत्ी बलयो र उनलाई अनधो नै बनायो । आँिा
                                                               सचमसचम ग्ददै एकैचोहट सबै रना कराए, “रनमद्दनको शुभकामना
            हकररक ! हकररक ! कोठाबाहिर वबसतारै अचममको आिार आइरिेको   माया !” यो के अचमम ! केिी प्रवतहरिया द्दन नसकेर उनले अचानक
            वथयो । केटीले अचानक गुनगुनाउन ्ा्डेर आफनो कोठाको ढोकातफ्ज   बलेको बत्ीलाई एकह्न ट् िालल परेर िेररन् । तयसपह् यताउता
            िेररन् । केिी समय िेरररहिन् । आिार आउन बन्द भयो । केिी   िेररन् । ्ात्रािासका सबै रना तयिाँ वथए । उनको अनुिारको भाि
            िोइन  िोला  भनेर  उनले  आिारलाई  बेिासता  गररन्  ।  ढक्  !     ्देिेर सबै िाँस्दै वथए । “ए अँ िै ! आर मेरो रनमद्दन पो िो !”
            ढक् !  ढोकाबाहिर अकयो आिार आयो । यसपटक उनी कुसथीबाट   उनले सोसचन् । उनी पनन अरूसँगै िाँसन थाललन् । आफूले वबसने
            उठेर ढोकातफ्ज गइन् । ढोका िोल्दै बाहिर िेररन्, केिी ्देखिनन् ।   पनन सबैले रनमद्दन समझेर यसरी  शुभकामना द्दएकामा उनलाई
            बाहिर केिी पनन वथएन । कलपना िोला भनेर उनी ढोका बन्द गरी   धेरै िुसी लागयो । एक रना साथीले मुिै रसाउने केक काहटन् ।
            फेरर आफनो कुसथीमा बसेर पवत्रका पढन थाललन् । कुसथीमा बसेको   सबै रना  केक काट्दै, िाँ्दै, रमाउँ्दै बसे । िाँसो र मसतीको घणटी
            एक ममनेट पनन नवबत्दै तललो तललाबाट ठुलो आिार आयो ।  अँधयारो रातमा गुहनरँ्दै गयो ।








                             हकररक ! हकररक ! कोठाबाहिर वबसतारै अचममको आिार आइरिेको वथयो ।
                             केटीले अचानक गुनगुनाउन ्ा्डेर आफनो कोठाको ढोकातफ्ज िेररन् । केिी समय
                             िेरररहिन् । आिार आउन बन्द भयो । केिी िोइन िोला भनेर उनले आिारलाई
                             बेिासता गररन् ।
   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60   61