Page 24 - कबिता संग्रह.docx

​ वछोड
--------------

उनलाई ​ दलमा ​सजाएर
खै ​के ​ ाि तको ​लागी
िजवन ​भर ​भागीरहे
मुट ु मा ​लागेको ​घाउलाई
आँशुको ​मलहम ​लगाऊँ दै
रातको ​अंधेरो ​लाई
सुनौला ​ करणले ​ चद
बहानी ​लाई ​अंगाले ​ज तै
यसीको ​ यानो
अंगालो ​को ​क पना ​लाई
वा त वक ​िजवनको
सु दर ​संसार ​संझदै
आफै लाई ​आफै संग
वाउँदै , ​हँसाऊँ दै
स झाऊँ दै , ​बुझाऊँ दै
मुट ु मा ​लागेको ​घाउलाई
आँशुको ​मलहम ​लगाँऊदै
िजवनका ​पाइलाह
अनबरत ​अगाडी ​बढाईरहे
खै ​के ​ तीको ​लागी
िजवनभर ​भागी ​रहे
आज ​ब ल ​थाहा ​पाँए

आखीर ​भएको ​पनी ​सबै ​गुमाए
हा ो ​सु दर ​संसार ​गुमाए
बाबाको ​ नेह , ​आमाको ​ममता ​गुमाए
दाजु ​भाई ​ दद ​बैनी ​ह को ​ न छल ​मायाँ ​गुमाए
उनको ​ यानो ​काख ​गुमाए