Page 17 - ว.ส.สายสังวาลย์ ต.ค.60 ทั้งเล่ม.indd

º·¤ÇÒÁ ÊÒä´Õ »¡Ô³¡Ð

“¤ÇÒÁÅѺã¹ËŒÍ§´¹µÃÕä·Â”

µÍ¹ áÁÇ´Ô觾ÊظÒ!
µÍ¹ áÁÇ´Ô觾ÊظÒ!
µÍ¹ áÁÇ´Ô觾ÊظÒ!
µÍ¹ áÁÇ´Ô觾ÊظÒ!

à¢Õ¹â´Â.......
¹ÇÃѵ¹ ¡ÅŒÒ»ÃЧ¤

ถาพูดถึงอาคารในโรงเรียนที่คอนขางเกาแกถึงเกาแกที่สุดในขณะนี้ นาจะเปนอาคาร ๔ ชั้น รงเรียนที่คอนขางเกาแกถึงเกาแกที่สุดในขณะนี้ นาจะเปนอาคาร ๔ ชั้น
ถาพูดถึงอาคารในโ
หลังตนโพธิ์ ซึ่งมีหองเรียนดนตรีไทยอยูที่ชั้น ๓ และหองเรียนนาฏศิลปอยูที่ชั้น ๒ สวนชั้นลางเมื่อกอน

เปนหองเนตรนารี - ยุวกาชาด และหองดนตรีสากล ดานติดถนนก็เคยเปนรานทดลองทําและ
จําหนายเบเกอรี่ของนักเรียนอยูระยะหนึ่ง และสุดทายก็กลายเปนหองประชุม “เอลิซาเบธ”

อันสวยงาม แตชั้น ๒ และชั้น ๓ ก็ยังเปนหองนาฏศิลปและหองดนตรีไทยเหมือนเดิม

เปนเวลา ๓๕ ปเต็มๆ ที่ขาพเจาไดเหยียบยางเขามา ณ ที่นี้ มีเรื่องราวเกิดขึ้น
มากมายหลายอยางใน หองดนตรีไทย นับตั้งแตขาพเจาไดรูจักครูดนตรีไทยรุนเกา
๔-๕ ทาน ซึ่งลวนเปนบุคคลสําคัญในประวัติศาสตร การดนตรีไทยทั้งสิ้น บัดนี้ไมมีครู
เหลานั้นหลงเหลือแลว ทิ้งไวแตความทรงจําที่มีคุณคาตอโรงเรียน และนักเรียนที่เคย

ไดเรียนดนตรีไทย รวมทั้งครูรุนหลังอยางขาพเจาดวย บางครั้งเวลาที่ขาพเจานั่งอยู
คนเดียว ขาพเจาจะจินตนาการถึงเมื่อสมัยกอน แลววาดภาพครูชดชอย ครูฉํ่าและ
ทานอื่นๆ ในอิริยาบถตางๆ ทามกลางความรมเย็นของตนโพธิ์ เวลานั่งอยูบนหองดนตรีไทย
เหมือนกับเรานั่งอยูในตนโพธิ์จริงๆ มีนกแปลกๆ มีกระรอกหลากสีวิ่งไปมา พอถึงชวง
เปลี่ยนฤดูกาลใบโพธิ์ก็จะผลัดใบเปนสีตางๆ เขียวแก เขียวออนเหลือง ใครไมเคย
ขึ้นไปลองไปเยี่ยมนะคะ กอนที่จะติดเครื่องปรับอากาศเสียกอน แลวหองดนตรีไทย

มีความลับอะไรหรือ? คงไมใชเรื่องลับสุดยอดอะไรจริงจังหนักหนาเปนแคเพียงเรื่องที่ ผายผอมจนเห็นซี่โครงเปนริ้วๆ ในขณะที่ขาพเจากําลัง
ขาพเจาไมกลาบอกใครในชวงที่เหตุการณนั้นเกิดขึ้นตางหาก แตเรื่องนี้ เด็กๆ ม.๑ มองดูอยูนั้นก็มีนักเรียนหลายคนมามุงดูกับขาพเจาดวย
ทุกคนมักจะไดฟงเสมอเมื่อเวนวางจากการเรียนดนตรีไทย ความสนใจ แลววิพากษวิจารณกันไปตางๆ นานา ขาพเจาเลย
เรื่องมีอยูวา ณ วันหนึ่งเมื่อไมนานมานี้ (แคประมาณ ๓๐ กวาปที่ผานมา) ตองเบนความสนใจใหกลับมาสูบทเรียนตอ พอหมดเวลา
ขณะที่ขาพเจากําลังสอน ดนตรีไทยในชั้น ม.๑ ทามกลางลมฝนที่พัดผานตนโพธิ์ ขาพเจาก็เดินไปดูลูกแมวเหลานั้นอีกครั้ง ดวยความ
สูหองดนตรีไทยอยางชุมชื้น ในระหวางที่ฝนกําลังตกพรําๆ ขาพเจาและนักเรียน เปนหวง สักครูก็มีเสียงดังมาจากขางหลังขาพเจาวา
ตัวเล็กๆ (เมื่อเทียบกับขาพเจา) ที่นั่งขางหนาตางดานตนโพธิ์ ตางก็ไดยินเสียงเล็กๆ “ครูขาๆ หนูวามันคงหนาวมากเลยนะคะ ตัวมัน
สอดแทรกมากับสายฝน “เมี้ยว เมี้ยว” เมื่อขาพเจาชะโงกหนาออกไปตามที่มาของเสียง สั่นใหญเลย”
มองผานบานเกล็ดหนาตาง ก็ไดเห็นลูกแมวสีดําเล็กๆ อายุราวๆ ๑ เดือน ๓ ตัว “จะ คงจะหนาว เพราะฝนตกตั้งนานแลวนี่”

นั่งซุกตัวรวมกันที่กันสาดดานในสุด ลมพายุพัดสายฝนเลยเขามา ในชายคา ขาพเจาตอบเบาๆ
จนเจาลูกแมวทั้ง ๓ เปยกปอน ในใจขาพเจาก็คิดวา ทําไมแมของมันไมพาลูกเขามา “ครูขา หนูวา..เราชวยแมวขึ้นมาดีไหมคะ” แววตาใสๆ
หลบฝนขางใน หรือพาไปที่อื่นนะ แตก็หยุดคิดทันทีเพราะ เมื่อมองหาไมเห็นวา ดําขลับในรางของเด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่ขาพเจา ไดทราบ
จะมีทางไหนที่พอจะใหแมแมวคาบลูกขึ้นมาจากกันสาดได เพราะมีผนังปูนกั้นเปนชวง ภายหลังวาเธอชื่อทิพย แตจําไมไดวาอะไร..ทิพย เพราะมัน
อยูทุกดาน มีทางเดียวก็คือดานบานเกล็ดหนาตางที่แตกแลวถูกถอดออกไป ๑ บาน นานมากสําหรับหญิงชราอยางขาพเจา ทิพยกับเพื่อนอีก
และก็แนนอนวาลูกแมวที่มีขนาดตัวคอนขางโตแลวนั้น การที่จะคาบขึ้นมาคงจะยาก ๒-๓ คน พยายามชวยกันคิดวาจะหาทางชวยลูกแมว
สําหรับแมแมวเปนแน และดูจากสภาพแลวคงจะไมไดกินอะไรเทาไร เพราะแตละตัว เหลานั้นไดอยางไร จนที่สุด ทิพยก็เอยขึ้นวา

17
17
17
วารสารสายสังวาลย
วารสารสายสังวาลย
วารสารสายสังวาลย