Page 2 - รักพิลึก
P. 2
2
รักพิลึก
วันหนึ่งในตอนปลายของฤดูฝน ผมก็ได้รับจดหมายเชิญให้ไปร่วมงาน
มงคลสมรส ของเพื่อนสนิทมากสมัย ม.ปลาย... แน่นอนที่ผมจะไม่รอช้าที่จะ
ตัดสินใจไปร่วมงานนี้ ผมรีบท าเรื่องลางาน และจับจองตั๋วรถไฟขาล่องลงสู่ภาค
ตะวันออกเฉียงเหนือทันที ในขณะที่ในใจก็ก าลังเต้นระทึก เพราะจะได้พบกับ
เพื่อนสนิทคนนี้มานานถึง 6 ปีแล้ว หลังจากที่เราต้องแยกย้ายกันไปเรียนยัง
มหาวิทยาลัยที่ต่างๆในประเทศไทย
อาทิตย์ คือชื่อของเพื่อนผมคนที่ส่งจดหมายเชิญมาให้ ผมยังจ าได้
ดีว่าอาทิตย์เป็นคนใจดี และออกจะเงียบๆไม่ค่อยแสดงความรู้สึกออกมาตรงๆ
แต่เขากลับเป็นขวัญใจของเพื่อนๆด้วยมีเสน่ห์แห่งความจริงใจที่เขามีให้กับทุกคน
หลายครั้งที่พวกผมเคยไปก่อวีรกรรมสร้างความเดือดร้อนไว้ ก็มีเขานี่ล่ะที่คอยยืน
หยัดช่วยเหลือโดยไม่เคยหนีหน้า...!
“เพื่อนแท้ ไม่ใช่แค่เพื่อนกิน!” เขามักชอบพูดเช่นนี้เสมอๆ แต่เท่าที่
ผมจ าได้ ผมไม่เคยเห็นอาทิตย์คบหาดูใจกับผู้หญิงคนไหนเลยในช่วงตลอดชีวิต ม.
ปลาย ทั้งๆที่เขาเป็นคนที่มีผู้หญิงมาชอบเยอะมาก แล้วผู้หญิงคนที่มาแต่งงานกับ
เขาเป็นใครกัน? อย่างน้อยก็ต้องไม่ใช่คนที่ผมรู้จักในสมัยก่อนแน่ๆ หรือบางทีคง
อาจจะเป็นผู้หญิงที่รู้จักกันในช่วงตอนเรียนมหาวิทยาลัยก็เป็นได้... ซึ่งช่วงที่เรียน
อยู่นั้นผมไม่ได้ติดต่อกับเขาเลย!!
รถไฟเคลื่อนเขาเทียบชานชาลาของสถานีรถไฟจังหวัดขอนแก่น
ผู้คนมากมายที่กระสันจะกลับยังถิ่นเกิดต่างรีบร้อนกันลงรถ ส าหรับตัวผมที่ไม่ได้
รีบร้อนอะไรอยู่แล้ว ก็นั่งคอยให้ฝูงชนเหล่านั้นก้าวลงรถให้บางตาลงก่อน... ยังไงๆ
เสีย! เวลาผมก็ยังมีเหลือถมเถไป ยังเหลืออีกตั้งหนึ่งวันกว่าจะถึงก าหนดพิธี
แต่งงานของอาทิตย์..... พอคนลงจากรถไปหมดแล้ว ผมก็ค่อยๆก้าวลงจากรถไฟ
